کاشت توت فرنگی
بذرها را در خاک برگ یا تورب به فاصله تقریبی 3 میلی متر در گلدان یا جعبه میکارند. باغبانهای با تجربه در کاشت با دست، بذر را با ماسه بادی یا شن ریز و خشک، خوب مخلوط کرده روی زمین می پاشند تا بذرها به فاصله های تقریباً مساوی پخش شوند. خاک را خوب فشار داده، رویش کمی خاک نرم یا شن ریز می پاشند. روی گلدان را با یک شیشه پوشانده، رویش روزنامه می گذارند چون نور خورشید، مانع رشد بذر می شود. گرما اگر از 20 درجه تجاوز کرد، زیر شیشه، چوبی به کلفتی انگشت کوچک می گذارند تا تعویض هوا ممکن شود.
مجموعه باید همیشه مرطوب باشد. برای این منظور بسته به فصل کاشت روزانه 1 تا 3 بار با آبپاش نرم آرام آب می دهند. وقتی که بذر شروع به رشد کرد باید در هوای ابری روزنامهها را از سرگلدانها برداشته ولی در آفتاب دوباره رویشان گذاشت.
کاشت بذر را در هوای آزاد می توان از اوایل اردیبهشت شروع کرد. محل کاشت بذرها باید گرم و دور از باد باشد. خاک را با دقت زیاد آماده می کنند. در روی یک خاک خوب باغبانی (خاک برگ) یک طبقه به قطر 4 انگشت از خاکی که 2 قسمت آن از خاک مخلوط با کود حیوانی خشک و غربال شده و یک قسمت شن باشد، استفاده می کنند. از کمپوست و تورب هم می توان به همین منظور استفاده کرد. سطح بالایی این خزانه را غلتک می زنند یا با دست فشار می دهند.
هنگام کاشت باید بادی در بین نبوده و هوا کاملاً آرام باشد. پس از بذر پاشی زمین را دوباره غلتک می زنند تا بذر بتواند بهتر با خاک تماس گرفته و آب مورد لزوم رشدش را جذب کند. آنگاه خاک مخلوط با کود حیوانی را که قبلاً سائید شده است، روی خزانه غربال می کنند تا آنرا خوب بپوشاند. باز هم در اینجا مهم این است که در هوای آفتابی، رویش سایه بیندازند. بهتر است خزانه، پناهگاهی هم در مقابل باد داشته باشد.
در هوای خشک باید 3 بار در روز با آبپاش نرمی آبیاری کرد. چون توت فرنگی همیشه تشنه است و به آب فراوان احتیاج دارد.
اگر بخواهند کمک بیشتری به آنها بکنند، می توان در هر 10 لیتر آب 25 تا 50 گرم کود شیمیایی مخلوط حل کرده و با آن گیاهان را آبیاری کرد.
به محض اینکه بذرها 2 تا 3 برگ به بزرگی نخود زدند باید آنها را در جعبه چوبی پر از خاک باغبانی که به اندازه کافی کودهای حیوانی و شیمیایی دارند، نشاء کرد. فاصله گیاهان از یکدیگر 3 تا 4 انگشت است. درب جعبه باید تا زمانی که گیاهان ریشه داده و آغاز به رشد کنند، بسته باشد. در مقابل نور خورشید باید به آنها سایه داد. هرگاه گرمای داخلی جعبه یا شاسی از 20 درجه تجاوز کند باید دربش را کمی باز کرد تا تعویض هوا و تعادل گرما امکان پذیر باشد.
هر چه هوا گرمتر باشد، پنجره ها را به دفعات بیشتر باز کرده و می بندند. زمانی که ارتفاع گیاهان به 3 انگشت رسید، پنجرهها را بر می دارند. از این تاریخ، هر هفته آنها را با محلولی از 10 لیتر آب و 25 گرم کود شیمیائی مخلوط، آبیاری می کنند. پس از آنکه گیاه خوب رشد کرد، آنها را در بستر نهائی با فاصله های 25×50 سانتی متر می کارند.
ساقه های رونده
کاشت گیاهانی با ساقه های رونده تولید گشته اند، در بهار و تابستان و پائیز امکانپذیر است. تعیین دقیق زمان برداشت آن، به آب و هوای منطقه و نوع خاک بستگی دارد. در مناطقی که آب و هوای خیلی خوبی برای کاشت توت فرنگی دارند، مثل اغلب نقاط مرکزی، حتی از اواسط تیر ماه می توان آنها را کاشت. مهم این است که گیاه را با تمام ریشه ها و خاکهای اطراف آن بیرون آورده و در جای اصلی کاشت. آب دادن زیاد و به دفعات نیز از لوازم کار است چون خشک نگهداشتن خاک پس از بوته توت فرنگی باعث از بین رفتنش می شود. بوته های توت فرنگی هر په زودتر کاشته شوند زمان بیشتری برای تقویت ریشه و برگها و همچنین جوانه زدن و تشکیل گیاه و میوه دادن در سال بعد، در اختیار خواهند داشت.