هرس توت فرنگی
در توت فرنگی هرس وجود ندارد. به جای آن، موضوع حذف مطرح است، یعنی هنگام باردهی بوته‌های کم محصول را کنده، دور می اندازند و به جایشان بوته هایی تازه که از قدرت و پرمحصول بودنشان به وسیله بوته های مادری آنها باخبرند را در اوایل تابستان می کارند تا وقت کافی در اختیارشان باشد باشد که بتوانند به اندازه کافی ریشه و برگ و جوانه زده و خودشان را برای محصول دادن در بهار سال بعد آماده کنند.
از طرف دیگر، همیشه گیاهان پر محصول و عالی را با دقت نزدیک به وسواس علامت‌گذاری کرده و به آنها امکان می دهند تا ساقه های رونده به تعداد هرچه بیشتر بهتر داده و همراه آن بوته های تازه و قوی ایجاد کنند. متاسفانه بوته های پرمحصول معمولاً کمتر ساقه های رونده می دهند. برای مجبور کردنشان به ساقه رونده دادن بناچار باید بوته هایی که سال قبل دقیقاً از لحاظ زیادی محصول و سلامت نشانه‌گذاری شده بودند را نگذارند در سال بعد به میوه بنشینند. بدین طریق که گلهایشان را با دست چیده دور می اندازند تا بجای میوه ناچار به دادن ساقه های رونده زیاد شوند. در مقابل، به آبیاریشان توجه بیشتری می کنند تا خاکهای اطراف بوته ها خشک نشوند و گیاهان دختر حاصله از ساقه های رونده بتوانند براحتی در داخل خاک ریشه بدوانند.
آبیاری ناقص یا کم، مانع آن نمی شود که بوته های مادر ساقه رونده بدهند ولی ریشه دادن بوته های دختر را مشکل کرده و دیرتر مستقل از بوته های مادری می شوند و این کار اگر زیاد طول بکشد در محصول دادن آنها در سال بعد اثر منفی خواهد گذاشت.
بنابراین در ازدیاد بوته ها 4 عامل مهم است:
- انتخاب بوته های پرمحصول
- علامت گذاری آنها
- چیدن گلها در سال بعد
- آبیاری نسبتاً زیاد
چنین بوته هایی را می توان جانشین بوته های کم محصولی که در بالا به آن اشاره شد، کرد. به طور کلی در هر باغ توت فرنگی که در آن مسائل اقتصادی مطرح باشد باید همه ساله پر محصول ترین بوته ها را نشانه گذاری کرده و باغهای بعدی را منحصراً به کمک گیاهانی که از این بوته ها گرفته می شوند ایجاد کرد. تنها در این حال است که سطح محصول بالا می رود. البته و صد البته این هم در صورتی است که سایزر شرایط از قبیل خوبی جنس خا، کوددهی و احتمالاً سمپاشی نیز در کمال دقت انجام گیرد.