خرید نهال

انواع انجیر

انواع انجیرهای خوردنی را می توان به 2 دسته بسیار متفاوت (از لحاظ زمان رسیدن میوه هایشان) تقسیم کرد:

1- انجیرهای سه وقته: از اوایل تابستان، میوه های آن شروع به رسیدن کرده و این کار را تا اواسط شهریور ماه حتی اغلب دیرتر ادامه می دهند. به طوری که در تابستان روی شاخه هایشان معمولاً جوانه های ریز انجیر، میوه های نارس و رسیده در آن واحد، دیده می شوند.

میوه های رسیده آنها به رنگهای سبز یا سیاه، حدوداً به بزرگی تخم مرغند و در ایران به نام انجیرهای سه وقته معروفند.

2- انجیرهای یزدی: با میوه هایی معمولاً شیرین تر از انجیر سه وقته ولی ریزتر از آنها به بزرگی گردو، به رنگهای سبز و زرد و بیشتر از همه سیاه به بازار عرضه می‌شوند. برخلاف انجیرهای سه وقته میوه هایشان معمولاً در یک زمان (حدود شهریورماه) می رسند. از نقطه نظر رنگ انجیرها، می توان انجیرها را به واریته های انجیر سبز، انجیز زرد، انجیر قرمز و انجیر سیاه تقسیم کرد.

مطابق زمان رسیدنشان، قابل تقسیم به واریته های زودرس و دیر رسند. در محافل علمی از نقطه نظر بیولوژیک گلهای انجیر، آنها را به سه گروه تقسیم کرده اند:

1- انجیرهای آدریاتیک= ADERIATIC-TYP

انجیرهایشان منحصراً دارای گلهای ماده با خامه درازند. گلهای نر نداشته و نیازی هم به گرده افشانی ندارند. میوه هایشان بدون بارور شدن رسیده و قابل خوردن می‌شوند. در این گروه از انجیرها بذر تشکیل نمی‌شود. اینها باکره‌زایا PARTHENOCARPE و از واریته  DOMESTICA هستند. مهمترینشان عبارتند از انجیرهای FRAGA و TROGANO و DOTTATO از اسپانیا.

2- انجیرهای ازمیری= SMYPNA-TYP:

انجیرهای این گروه باید حتما گرده افشانی شوند تا قابل خوردن باشند. هرگاه گرده افشانی انجام نگیرد، میوه هایشان تشکیل شده و رشد کرده، به بزرگی طبیعی خودشان هم می رسند ولی بیش از رسیدن و قابل مصرف شدن پژمرده گشته و میریزند.

3- گروه سان پدرو= SANPEDRO-TYP:

اغلب انجیرهای سه وقته این گروه تعلق دارند و حد وسط 2 گروه قبلی هستند بدین طریق که نخستین محصول سالیانه آنها (تیرماه) میازی به گرده افشانی ندارند و بدون بارور شدن میوه هایشان می رسند ولی محصولهای بعدی (مرداد و شهریور) تنها پس از گرده افشانی و بارور شدن، قابل خوردن می شوند. معروفترین انجیرهای این گروه عبارتند از: GENTILLE و SAN- PEDRO و DAUPHINE که اهمیت تجارتی ندارند.