خرید نهال

انار

نام علمی:    PUNICA GRANATUM

انگلیسی:  POMEGRANATE           

فرانسه:                    GRANADE            

آلمانی:             GRANATAPFEL      

1- گیاه شناسی انار

نامش به لاتین MALUS GRANATUM به معنی سیب پر دانه یا پر بذر از خانواده PUNICACEAE و نام قدیمش MALUS PUNICUS یعنی سیب کار تاژ بوده و موطن اصلی آن خاور نزدیک بویژه ایران است. هم اکنون نوع ترش مزه اش به طور وحشی در جنگلهای شمال ایران به فراوانی وجود دارد.

انار از ایران از سمت غرب، به یونان و از سمت شرق، به هندوستان منتقل شده و در دنیای قدیم گسترش یافت. با وجود این، در آسیا جز در چند کشور مانند: ایران، افغانستان و ازبکستان، در سطح وسیع کاشته نمی شود. در اروپا، مرکز عمده تولید آن اسپانیا و در افریقا کناره های شمالی آن قاره یعنی سواحل جنوبی دریای مدیترانه است.

انار در سال 1521 به وسیله مسیونرهای مذهبی به مکزیک و در سال 1792 به کالیفرنیا برده شد. به دلیل عدم استقبال مردم از تازه خوری آن، توسعه چندانی نیافت. در حال حاضر، سطح زیر کشت آن در آمریکا به حدود 1000 هکتار می رسد که آن هم بیشتر به ایالتهای کالیفرنیا و تگزاس محدود می شود. حال آنکه، طبق آمار سال 1363 سطح زیر کشت انار در ایران به تنهایی 33253 هکتار با محصولی معادل 453201 تن بوده است که محصول هر هکتارش، 13628 کیلوگرم می شود.

انار درختچه ایست که یک پایه یعنی، گرده هایش مادگی خودش را بارور می کند. گلهای قشنگش بسته به نوع واریته، به رنگ قرمز آتشی، زرد یا سفید دیده می شوند. بزرگی میوه هایش، از اندازه یک سیب شروع شده و تا چند برابرش هم می رسد. آب انار سرشار از ویتامین های C و B1، B2، B6 است. پوستش چرمی و سخت با کنجهای زیاد است که داخل آن دانه های فراوانش در کنار یکدیگر چیده شده اند، رنگ دانه ها در انواع مختلف بوده و می تواند سفید، صورتی، قرمز، قرمز آتشی یا قرمز تیره نزدیک به سیاه باشد.

مزه آن نیز در انواع انارها فرق می کند بعضی ها ترش، برخی لب ترش و عده ای شیرین مزه اند. هر دانه یا بذر به وسیله یک پوسته نازک احاطه شده که داخل آن مایعی ترش، لب ترش یا شیرین وجود دارد که با فشار به وسیله انگشتها، ترکیده و به خارج می ریزند. همین مایع است ه در نهایت هم به هر انار مزه مخصوصش را می دهد. پوستش، سابقاً در مبارزه بر ضد کرم کدو مورد استفاده قرار می گرفت ولی امروزه، با تهیه داروهای شیمیایی دیگر مصرف دارویی ندارد. در دباغی، از پوست انار استفاده می شود.

در صنعت قالیبافی هم اکنون نیز از پوست انار رنگ قرمز ثابت و زیبایی برای رنگ کردن پشم‌ها تهیه می‌شود. درختچه‌های وحشی انار، دارای خارند. گاهی اوقات حتی روی تنه درختان نیز خارها دیده می شوند. برگهای چندروزه که تازه از جوانه ها بیرون آمده اند، حنایی رنگ و برگهای کاملش، سبز خوشرنگ هستند که آثاری از رنگ حنایی در آنها جلب نظر می‌کند.

رنگ پوست میوه های کروی شکل انار هم در انواع ان فرق کرده و می تواند قهوه ای روشن، قهوه ای تیره، سرخ و زرد یا ارغوانی و حتی سیاه باشد.

امروزه انار از کشورهای معتدل گرفته تا مناطقی با آب و هوای نیمه استوایی و حتی استوایی کاشته می شود. بلندی درختچه  آن تا 6 متر هم می رسد ولی به صورت وحشی از 5/2 متر بلندتر نمی شود. گلهایش در انواع وحشی، کم پر و در انواع تربیت شده، پر پرند که از بغل برگهای براقشان جوانه زده و ظاهر می شوند.

انار از دیرباز در زندگی فینیقیها از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در سنگ نوشته های مصریها متعلق به 2500 سال قبل از میلاد مسیح، بارها شکل انار دیده می شود و هنگام دفن مرده ها، اناری هم در کنارش می گذاشتند. این میوه در فرهنگ اسرائیلیها هم اهمیت بسزایی داشت. یونانیها، انار را از فینیقیها گرفته و در کشورشان کاشته و ازدیاد کردند و به دلیل داشتن دانه های زیادف از آن به عنوان سمبل باروری یاد می کردند. رومیها انار را از یونان به کشورشان برده، کاشتند. امروزه این میوه در همه کشورهای اطراف دریای مدیترانه همچنین کالیفرنیا کاشته می شود.