انواع انگور
انواع مختلف انگورها از لحاظ نوع استفاده به 3 دسته تقسیم می شوند:
- واریته های مجلسی که به صورت تازه مصرف می شوند.
- واریته های شرابی برای تولید انواع و اقسام مشروبات.
- واریته های خشکبار برای تولید و تهیه انواع کشمشها.
در واریته های مجلسی که به صورت تر مصرف می شوند، باید تک تک حبه ها و خوشه انگور در سطح عالی اصالت واریته خودشان باشند. کوچکی بیش از حد حبه‌ها، خوشه ها یا یکنواخت بودن ابعاد حبه ها، متراکم بودن یا متراکم نبودن خوشه ها، کیفیت حبه ها انگور از لحاظ مزه، یکنواخت بودن رنگ خوشه ها، همزمان رسیدن تمام حبه های هر خوشه، نقش مهمی در مرغوبیت و مشتری پسند بودن انگور دارند.
واریته ها خود از لحاظ رنگ حبه ها به چهار دسته تقسیم می شوند:
- انگورهای سبز 2- انگورهای زرد 3- انگورهای قرمز 4-انگورهای سیاه
واریته های مجلسی باید:
- مقاوم به حمل و نقل باشند تا امکان فرستادنشان به بازارهای دور دست وجود داشته باشد.
- خوشمزه و شیرین و همه پسند باشند.
- بی دانه و یا لااقل ریزدانه باشند.
- پوستشان هرچه نازکتر باشد بهتر است.
- حبه ها به خوشه بچسبند و به محض چیدن خوشه از آن جدا نشوند.
- پر آب باشند.
- حبه ها تا سر حد امکان بزرگ باشند.
انگور عسگری با وجود داشتن اغلب خواص ذکر شده در بالا به دلیل بدی امکان حمل و نقل و زود جدا شدن حبه ها از خوشه، تنها مصرف محلی دارد و قابل انتقال به نقاط دوردست نیست.
انگور یاقوتی که زودرسترین انگور کشور ماست و طبق تجربه، نوع سیاه آن زودتر می رسد تا نوع سبزش، اگر چه از لحاظ امکان حمل و نقل به بازارها هم خوب است ولی تناسب بین اسید و قند موجود در آن خیلی جالب نیست اما از لحاظ انگور نوبری، بسیار خوب است.
به طور کلی در تابستان به عنوان انگور مجلسی بیشتر آنهایی را می پسندند که بی دانه باشند. در پاییز و پس از تمام شدن انگورهای بی دانه، انگورهای درشتی مثل انگور شاهرودی، جایی در بازار و مصارف مجلسی برایشان باز می کنند. انگورهای شاهرودی با همه خوبیهایش دارای چهار نکته ضعیف است:
- پوستش کلفت است.
- دانه هایش اغلب خیلی درشت است.
- به بیماری های قارچی حساسیت دارد.
- هسته هایش درشت و اغلب تعدادش نیز در هر حبه زیاد است.