خرید نهال

کاشت انگور 

در موکاریها رسم بر این است که در پاییز و پیش از کاشتن نهال‌های مو، نخست روی زمین کودهای معدنی و آلی  را به مقدار لازم ریخته، آنگاه با یک شخم عمیق آن‌ها را به زیرخاک می فرستند. سپس  زمین موکاری را به‌صورت جوی و پشته درمی‌آورند. نهال‌ها روی پشته و کنار جوی کاشته می‌شوند.  هنگام کاشت چاله‌ها را به عمق حدود 50 سانتی‌متر کنده، نهال‌ها را در آن‌ها می‌کارند.

در انگورکاریهای کشورهای پیشرفته، کاشت انگور در زمینهای مسطح و بدون جوی پسته را ترجیح می دهند، چون وضع ناهموار جوی و پشته، مانع حرکت و کار کردن ماشینهای کشاورزی چه برای کود دادن و چه سمپاشی و .... در داخل تاکستان می شود.

در کاشت مو، معمولاً نهال‌هایی که در گلدان کاشته شده و در حال رشدند، از قلمه‌ها و یا نهال‌هایی که با خواباندن شاخه‌های مو به‌دست‌آمده‌اند، بهترند. چه نهال‌های گلدانی از این جابجایی هیچ صدمه‌ای ندیده  و به رشد طبیعی خود در جای تازه بدون ذره ای توقف، ادامه می‌دهند و حال آنکه سایر نهال‌ها از این تغییر محل شدیداً صدمه می‌بینند چون هنگام کندن نهالها تعداد زیادی از ریشه هایشان پاره می شوند در نتیجه، گیاه مجبور است نخست به ترمیم آنها بپردازند و پس از آن دوران رشدش را شروع کند.

خوبی دیگر و مهمتر نهال‌های گلدانی، در این است که کاشت آنها در تاکستان در هر فصلی ممکن است ولی این کار برای قلمه‌ها و نهال‌های بدست آمده، از خواباندن شاخه‌های مو ممکن نیست. چون کاشتشان تنها در فصولی عملی است که گیاهان در حال استراحت زمستانی بوده و برگهایشان به‌طور طبیعی ریخته باشند.

چاله‌هایی را  که در آن‌ها نهال‌ها کاشته می‌شوند به‌صورت 50×50×50 سانتی‌متر کنده و داخل آن‌ها مقداری کمپوست کهنه و فسفر و آهک می‌ریزند. این مواد برای رشد بعدی نهال‌ها، بسیار مفیدند ولی در ریختن اینها هم نباید زیاده روی کرد تا نهالهای مو صدمه ای نخورند و ریشه هایشان نسوزند.

در باغ‌های بزرگ انگورکاری، معمولاً نهال‌ها را بافاصله 120 تا 150 سانتی‌متر از یکدیگر کاشته و بر روی سیم‌ها می‌بندند. بهترین زمان برای کاشت نهال‌های انگور، اوایل بهار یعنی پیش از باز شدن جوانه‌ها است. نهال‌ها را طوری می‌کارند که حداقل 2 جوانه‌اش داخل خاک مانده ولی سرشان حدود  5 سانتی‌متر خارج از خاک باشند. آنگاه چاله‌ها را با مخلوطی از خاک و کود پرکرده، سر  نهال‌ها را حدود 1 سانتی‌متر می‌برند.

پس از اتمام خاک‌ریزی، خاک‌های اطراف نهال‌ها را با کفش فشار داده، به دنبال آن به‌شدت آبیاری می‌کنند. کودها را همه‌ساله باید به نهال‌ها داد ولی نه در کنارش یا در سطح چاله‌های قبلی، بلکه در فاصله‌ای متناسب با رشد ریشه‌هایشان و دور از تنه‌ها.

در خانه برای مصرف خانوادگی، بهتر است درخت انگور را در کنار دیواری که رو به جنوب است، کاشت تا گیاه هم از تابش زیادتر خورشید، بالاترین بهره را ببرد و هم اینکه دیوار برایش، بادشکن خوبی است. وجود یک سیم توری کنار دیوار به گیاه امکان بهتر و آسانتری برای بالارفتن از آن را می دهد.

نهال های انگور پس از کاشته شدن، می توانند در همان سال نخست تا 2 متر رشد کنند ولی هر گاه تنها 30 سانتی متر رشد کردند، باز هم خوب است. رشد کمتر از این مقدار می تواند دال بر بیمار بودنش باشد. در این حال باید با دقت کامل وضع نهال ر بررسی کرد و در صورت بیمار بودنش، آنرا کنده و آتش زد و به جایش یک نهال قوی و سالم کاشت.

 بعد از رفع خطر سرمای اوایل بهار و کمی پیش از باز شدن جوانه‌ها، بدون توجه به ارتفاعی که نهال رسیده، آن را از بالای جوانه سوم می‌برند. به‌طوری‌که برای نهال تنها 3 جوانه باقی بماند. در بهار یا تابستان پس‌ازآنکه جوانه‌ها رشد کردند، به‌محض اینکه طول یکی از آن‌ها به 20 سانتی‌متر رسید، دو جوانه دیگر را از ته هرس می‌کنند و جوانه 20 سانتی‌متر را به‌عنوان شاخه اصلی یا تنه به‌حساب ‌آورده، به یک قیم می‌بندند. در اواخر پائیز آن را به 6 جوانه و شاخه‌های دیگر را هرکدام به 2 جوانه محدود می‌کنند. این هرس، همه‌ساله باید به همین ترتیب (شاخه اصلی 6 جوانه و شاخه‌های دیگر 2 جوانه) تکرار شود تا شاخه اصلی به درازای موردنظر برسد.

هرگاه نهال از بازار خریداری‌شده باشد، نخست آن را 24 ساعت داخل آب (مثلاً وان حمام) می‌خوابانند به‌طوری‌که آب آن‌ها را خوب بپوشاند. آنگاه آن‌ها را بیرون آورده یک ساعت در هوای آزاد گذاشته، سپس فوری آن‌ها را در محل اصلی و به روشی که در پیش هم گفته شد می کارند و به دنبالش آب فراوان می‌دهند.