کیوی بومی چین، و مبدأ جنس آکتینیدیا Actindia در سلسله جبالهای جنوب غربی چین میباشد (Ferguson 1984). براساس گزارش فرگوسن این گیاه به حالت طبیعی و خودرو به صورت پیچک میوه آور خزان شونده در ایالتهای Sichuan، Yunnan، Shaanxi، Henan، Hubei و Hunan موجود میباشد. در سال 1960 بذور این گیاه از چین به زلاندنو آورده شد و در همان سال کشت گردید. کاشت تجاری کیوی در زلاندنو در حدود سال 1940 شروع و در 1970 اراضی تحت کشت بالغ بر 900 جریب رقم زده شد. کاشت تجاری آن در کالیفرنیا در اواخر 1960 شروع گردید. در هندوستان، ابتدا اولین کشت کیوی در بنگالور به وقوع پیست که میوه ای از آن به بار ننشست. در ایران اولین بار در سال 1347 دو اصله نهال نر و ماده کیوی در یکی از ویلاهای دریا پشته رامسر. با توجه به اهمیت بررسی این میوه نیمه گرمسیری در شمال ایران، این دو اصله نهال از نظر بررسیهای مقدماتی و اقلیم پذیری، تحت نظارت ایستگاه تحقیقات رامسر قرار گرفت. در سال 1350 اولین نمونه های میوه روی درخت ماده مشاهده گردید. بین سالهای 57-1356 با همکاری همکاران طرح مشترک باغبانی FAO در مؤسسه اصلاح و تهیه نهال و بذر، چهار رقم اقتصادی آن از ایتالیا و فرانسه به نامهای ذیل وارد گردید: هایوارد Hayward، برونو Bruno، ابوت Abbott، مانتی Monty به انضمام دو رقم نر به نامهای ماتوا Matua و تاموری Tomouri.