با اینکه گیاه کیوی کاملاً مقاوم بوده و میتواند گستره عظیمی از شرایط آب و هوایی را تحمل نماید، لیکن برای تولید محصول خوب و با کیفیت، نیاز به آب و هوای ویژه ای دارد. کیوی یک پیچک خزان شونده است که میتواند درجات حرارت زیر صفر را در حالت خواب زمستانی تحمل نماید. در تجارب آزمایشگاهی به این نتیجه رسیدند که جوانه های ساقه در دوره خواب زمستانی در 10- درجه سانتیگراد و جوانه های گل در 15- درجه سانتیگراد از بین میروند. عوامل و یا شرایط فراهم سازی خسارت به کیوی عبارتند از:
- اثر یخبندان پاییزی بر روی محصول و گیاه به خواب نرفته از اواسط آبان تا اواسط آذر ماه.
- اثر یخبندان زمستانی بر روی گیاهان در حال خواب زمستانی.
- اثر یخبندان پایان زمستان بر روی گیاهان، قبل از شکوفایی غنچه ها و نیز در طول دوره گل آوری.
- اثر یخبندان بهاری بر روی گیاهان پس از شکوفایی غنچه ها.
در یخبندان بهاری خسارت جدی در 5/2- درجه سانتیگراد حادث میگردد. گیاههان کیوی حتی تا حرارت 23- درجه سانتیگراد نمی میرند، و پس از آسیب از سرمای سخت، دیگر بار تجدید رشد مینمایند. به طور کلی سرما و یخبندان در طول بهار و پاییز بسیار زیان آورتر از فصل زمستان است، زیرا باعث از بین رفتن جوانه های نارس و جوانه های میوه گردیده. یخبندان و یا سرمای پاییزه در سطوح افزون تر در اوائل فصل، باعث ریزش برگها و در نتیجه رسیدن نامتعارف و نامتناسب میوه میگردد. به همین جهت هیچگونه کوددهی یا آبیاری پاییزه مطلوب نیست. در تابستان درجه حرارت بالا (در حدود 40 درجه سانتیگراد) توأم با آفتاب سوزان و رطوبت کم میتواند سوختگی برگها را در پی داشته باشد. اینکه کیوی در موطن اصلی اش چین به صورت طبیعی در نواحی نیمه سایه در زیر سایبان درختان دیگر یا در حاشیه جنگلها پرورش می یابد، آفتاب داغ یا شدید نمیتواند برای رشد و پرورش آن سودمند به حساب آید. همه کولتیوارهای کیوی نیاز به یک دوره از سرمای زمستان دارند. معروفترین آنها یعنی هایوارد با برخورداری از خواب زمستانی در حدود 800 ساعت سرما بهترین نتیجه را میدهد. این گیاه به علت رشد رویشی خارق العاده و برگهای بزرگ و طبیعت مو مانندش، بادهای قوی را در طول دوره شد تحمل نمی نماید. به همین جهت در مناطق بادخیز بایستی قبل از کاشت نهال، اقدام به دایر نمودن بادشکن نمود. برای انجام این کار میتوان از درختان صنوبر، تبریزی یا سپیدار استفاده نمود.
خاک
کیوی پیچک پر شاخ و برگی است که نیاز به هرس تابستانه و زمستانه دارد، تا رشد رویشی اش برای به دست آوردن محصول کافی، تحت کنترل قرار بگیرد. 46 درصد کل طول ریشه در بین عمق 2 و 4 متری خاک قرار دارد به همین جهت این گیاه برای رشد متناسب و تولید محصول اقتصادی نیاز به خاک عمیق، قوی و لوم شنی کاملاً زهکشی شده دارد. PH خاک تا اندازه ای کمتر از 9/6 موجب حصول حداکثر محصول میگردد، لیکن PH بالاتر از 3/7 به علت نقصان منگنز، سریعاً تأیر منفی میگذارد. چنانچه خاک خیلی قلیایی باشد، گیاه آثاری از کمبود نیتروژن را نمودار خواهد ساخت. یک لایه ضخیم هوموس بافت خاک را اصلاح و رطوبت خاک را نگهداری میکند. خاک عاری از علف هرز و چمنزار، بستری معمولی برای یک باغ میوه کیوی محسوب میگردد. کیوی به برخی از پس مانده های علف کشها از قبیل بروماسیل (Bromacil)، ترباسیل (Terbacil)، کلرتیامید (Chlorthiamid)، دی کلوبنیل (Dichlobenil) و غیره حساس میباشد.