آبیاری انجیر
از آنجایی که درخت انجیر در مقابل کم آبی مقاوم است، در مناطق کم آب و خشک، زیادتر کاشته می شود ولی کمبود آب، همیشه مانع رشد طبیعی شده و باعث کم شدن محصول درخت می شود. مقدار آب مورد لزومش، 500 میلیمتر در سال است. کمبودش را باید به وسیله آبیاری مصنوعی جبران کرد.
بهترین زمان آبیاری، یک ماهه آخر بیش از رسیدن و چیدن میوه ها است که باعث بزرگتر و خوشمزه تر شدن میوه ها می شود. ولی از زیاده روی در آبیاری نیز باید خودداری کرد چون روی مزه میوه اثر منفی می گذارد. به همین دلیل باید آن قدر آب به درخت داد که واقعا لازم دارد.
باران یا آبیاری باید به طریقی باشد که درخت در تمام سال، از آب کافی بهره مند شود. در خاکهای شنی که قادر به نگهداری آب در مدت زیاد نیستند، دفعات آبیاری را زیادتر می کنند. خاکهایی که آب را از خود عبور نمی دهند، مثل زمینهای رسی و خاکهایی که بیش از حد مرطوب هستند، باعث بدمزه شدن و ترکیدن میوه ها می شوند. زهکشی در چنین مواردی، مانع خفه شدن ریشه ها و مرگ درختان گشته و مزه میوه را نیز بهتر می کند.
در نقاط خشکی که مقدار باران تکافوی نیاز درخت انجیر را نمی کند، آبیاری صحیح و کافی، هم مقدار محصول را زیادتر کرده و هم میوه ها را خوشمزه می کند بویژه اگر منطقه به اندازه لازم گرما و نور آفتاب به مدت بسیار زیاد داشته باشد.
آبیاری فوری و زیاد، پس از کاشت نهالها لازم است تا ریشه ها بتوانند با زمین و خاک تماس گرفته و مواد غذایی، بویژه مواد معدنی، را هر چه زودتر دریافت دارند و رشدشان را آغاز کنند.