کود انار
اگر چه در کاشت انار اعتقاد بر این است که کودها، چه شیمیایی و چه حیوانی، در رشد درختان اثر فوق العاده ای ندارند ولی این موضوع بسیار قابل بحث است. زیرا گیاهی وجود ندارد که طرز زندگیش بدون کود و با کود، یکسان باشد ولی شاید بتوان گفت که ریشه های انار به دلیل ضعیف بودن قدرت جذب مواد غذایی، کمترین عکسالعمل را در مقابل کود از خود نشان میدهند و اگر وضع واقعاً بدین منوال باشد، باید حتی مقدار کود در واحد سطح را زیادتر کرد تا گیاه بتواند از کود زیاد، نیاز حقیقی خود را جذب کند. بنابراین، آنچه درباره کود می توان اظهار عقیده کرد این است که قبل از کاشت نهالها 50 تن کود حیوانی 80 کیلو کود ازته به صورت N و 50 کیلو کود فسفره به صورت P2O5 و بالاخره 50 کیلو کود پتاسی به صورت K2O در هر هکتار به زمین داده آنرا شخم عمیق زد تا کودها به عمق خاک رفته و بتوانند به موقع در دسترس ریشه های درختچه انار قرار گیرند و گیاه از آن استفاده کند.
با در نظر گرفتن اینکه نیاز درخت انار به کلسیم، نسبتاً زیاد است، حدود 50 کیلو کود آهکی به صورت CaO در هر هکتار، کمک خوبی به رشد و تولید میوه درختچه انار می تواند باشد.
سالهای اول زندگی که درختچه انار مشغول رشد طبیعی است، به هر هکتار باغ انار 100 کیلو ازت، 40 کیلو فسفر و 40 کیلو پتاس داده می شود. مقدار کود ازته به این دلیل زیادتر از حالت معمولی داده شد، تا کمکی به رشد خوب و سریع انار شود. به محض اتمام دوره رشد و شروع دوره باردهی سالیانه، به مقداری که پیش از این گفته شد کودهای حیوانی و شیمیایی می دهند. در انار کاریهای ایران، دادن کود پتاسی چندان لازم نیست.
انارکاران کشور ما عادت ندارند که به درختانشان کود بدهند که این اشتباه بزرگی است. اگر هم کود بدهند، تنها از کودهای آلی مانند: کودهای گاوی یا گوسفندی استفاده می کنند. بندرت اتفاق می افتد که در باغهای انارشان، کودهای شیمیایی هم بپاشند چون به آن اعتقادی ندارند. تصور می کنند که کود حیوانی، به تنهایی کافی است که البته این هم خلاف حقیقت است. زیرا کودهای آلی به هر صورت که باشند، با همه خوبیهایشان، به هیچ وجه نمی توانند جانشین کودهای شیمیایی شوند.