آب و هوای مناسب توت
از آنجائیکه درختان توت واریته های مختلفی دارند، در آب و هوای متفاوت از نسبتاً گرم تا معتدل و حتی نزدیک به سرد کاشته می شوند. کاشت آنها در بالای مدار55 درجه نیمکره شمالی و نیمکره جنوبی با هدف تولید میوه به نتیجه نمی رسد.
در شرایط ایران مرکزی از 10 درجه بالای صفر و در گیلان مازندران از حدود 12 درجه بالای صفر در بهار رشدش را آغاز می کند و بهترین گرما در جریان بهار و تابستان برای آنها بین 25 تا 35 درجه سانتی گراد است. واریته های مختلف در مناطق سردتر و یا گرمتر به گرماهای دیگری (چه حداقل و چه بهترین گرما) نیاز دارند. بنابراین، اعداد گفته شده تنها برای نقاط معتدل صادقند.
در این نقاط بالاترین گرمایی را که درخت توت می تواند تحمل نماید، 45 درجه سانتیگراد است ولی در چنین گرمایی تمام فعالیت های درخت قطع می شود. تنها تعرق برایش میسر است که آن هم در صورت تداوم، باعث خشک شدن قسمتی یا حتی تمام درخت و مرگش می شود.
در سرمای 2 تا 4 درجه سانتی گراد زیر صفر برگهای توت یخ زده و می ریزند، یخبندان دیررس بهاری در هنگام جوانه زدن درخت به جوانه ها صدمه زده و باعث کم شدن محصول می شوند. برف زیاد، باعث خم شدن یا شکستن شاخه ها می شود که به کمک قیم می توان تا اندازه ای مانع شکستن آنها شد. در نقاطی که بیش از یک متر برف می آید معمولاً خسارت شکسته شدن شاخه ها خیلی زیاد است.
درخت توت گیاهی نور پسند است، نور خورشید باعث تقویت رشد و افزایش شاخ و برگ درخت شده، تابش نسبتاً شدید باعث کوتاهتر شدن فاصله میان گره ها و کوچکتر شدن برگها می شود ولی وزن خشک گیاه را افزایش می دهد. نور زیاد و گرمای خشک، باعث شیرین تر شدن میوه ها شده و بر عکس باران روی مزه میوه ها اثر منفی می گذارد و از شیرینش می کاهد.