خرید نهال

برداشت توت

توت به صورت خام یا خشک شده مصرف می شود. توت خشک را بعنوان آجیل شیرین می خورند. درخت توت درسال پنجم شروع به میوه دادن می کند و معمولاً از سال هشتم یا نهم به حداکثر میوه دهی خود می رسد و مدتها در این سطح باقی می‌ماند. زمان برداشت محصول هنگامی است که میوه ها از حالت سبزی بیرون آمده مثل شیشه براق می شوند. اغلب همه میوه ها با هم نمی رسند به همن دلیل  باید آن را در چند نوبت چید. برای چیدن چادر روی زمین در سایه انداز درخت پهن کرده و درخت را اگر تنومند نباشد با دست تکان داده تا میوه های رسیده روی چادر بریزند و اگر تنومند بود با چوب درازی به شاخه ها ضربه می زنند تا میوه های رسیده روی چادر بیفتند.اپر ضربات قوی باشد تعدادی از میوه های نارس هم از شاخه ها جدا شده  و روی چادر می افتند و یا روی درخت رفته و تک تک شاخه ها را تکان می دهند تا توتهای رسیده به داخل چادر بریزند.

هر گاه بخواهند آنها را به صورت تازه مصرف کنند باید فوری پس از چیدن خورده شوند چون توت حتی در سردخانه بیش از 2 تا 3 روز قابل نگهداری نیست و اگر بخواهند خشک کنند فوری باید در آفتاب پهن شود تا مقدار زیادی از آبش را از دست بدهد. میوه خشک شده را بیش از یکی دو سال هم می توان نگهداری کرد. متاسفانه، در ایران توت خشک به صورت بازار پسندی بسته‌بندی و عرضه نمی شود.

به محض رسیدن کامل توت باید آن را چید تا روی درخت تخمیر و خراب نشود یا اینکه به زمین نیفتاده و گل آلوده و غیر قابل مصرف نشود. در هر درخت معمولاً خوشمزه ترین توتهایش رسیده ترین آنها هستند. ریزش باران به هنگامی که توتهای رسیده بر روی درختند، باعث بی مزه شدن میوه ها می شود.

زمان چیدن بهار است صبح زود باشد چون میوه ها هنوز در اثر تابش گرمای خورشید گرم و نرم نشده اند. میوه های رسیده به محض تکان دادن مختصر شاخه ها یا حتی تماس با دست از شاخه جدا می شوند. از این سبد به آن سبد کردن میوه ها باید خودداری کرد تا به دلیل ظرافت زیاد توتهای رسیده در اثر فشار له نشوند.

میوه های بیمار یا له شده را بهتر است دست چین کرده، دور ریخت یا آنها را جداگانه مصرف کرد.

زمان برداشت آن با شرایط جوی مناطق مختلف فرق کرده، از نیمه دوم خرداد تا اوایل مرداد است. در مناطق گرم میوه ها را زودتر و در مناطق نسبتاً سرد دیرتر می چینند. تا آنجا که می دانیم با توت هیچ نوع مربا یا کنسروی درست نمی‌کنند.

توت نه مساله سرما زدگی بهاره دارد و نه برایش ترس سرمای زودرس پاییزی مطرح است. چون در بهار زمانی به گل می نشیند که هوا کاملاً گرم شده و خطر بازگشت یخبندان از مدتها پیش وجود نداشته باشد. در پاییز هم چون میوه ای ندارد زود یا دیر رسیدن سرمای سخت زمستانی برایش بی تفاوت است.