استقرار بادشکن برای درختان مرکبات
وزش بادهای گرم و نیز بادهای سرد برای درختان مرکبات مضر است، لذا در اطراف باغ به ویژه در ضلعی که در مسیر بادهای سرد فصلی قرار دارد، باید بادشکن احداث نمود. احداث بادشکن بهتر است قبل از ایجاد باغ، صورت گیرد. درختانی که از آن ها به عنوان بادشکن استفاده می شود، بایستی دارای رشد سریع، باریک و بلند و از لحاظ فیزیکی دارای بدنه ی قوی و مستحکم و تراکم کافی جهت محافظت از باد را داشته باشند. همچنین محل استقرار آفات و بیماری ها نباشند. طراحی بادشکن باید با دقت زیادی انجام شود تا به کمک آن 30 تا 50 درصد از قدرت بادهای شدید و زیان آور را کاست. حداکثر مسافتی که ممکن است توسط بادشکن از خطر باد مصون بماند، بستگی به گونه گیاهی انتخاب شده دارد. در هر حال، لازم است آبیاری و تغذیه ی درختان بادشکن در سال های اول کاشت آن ها با دقت و توجه بیشتری انجام شود تا به این ترتیب رشد رویشی آن ها تقویت و به خوبی در زمین مستقر شوند. بادشکن ها می توانند مسافتی معادل 25 برابر ارتفاع خود را از خطر وزش بادهای زیان آور حفظ کنند، اما بیشترین حفاظت انجام شده در فاصله ای معادل 10 تا 15 برابر ارتفاع بادشکن انجام می شود. در این فاصله سرعت باد به میزان 50 تا 75 درصد کاهش می یابد.
درختان بادشکن باید عمود، بر جهت وزش بادهای معمول منطقه کاشته شوند تا از باغ، در برابر آسیب باد حمایت شود. اگر در انتخاب مسیر استقرار بادشکن، اشتباهی اتفاق بیافتد ممکن است مانع از خروج هوای سرد میان باغ شود و در نتیجه موجبات سرمازدگی درختان فراهم آید. حداقل فاصله ی بین درختان بادشکن و اولین ردیف درختان اصلی باغ باید شش متر باشند. در شمال ایران، بهترین درختی که برای این منظور قابل استفاده است سرو زربین است که باید با فاصله ی سه متر از یکدیگر در دو ردیف موازی و با طرح مثلثی کاشته شده باشند.
بهترین حالت این است که طول خط درختان بادشکن حدود 12 برابر ارتفاع آن ها در حالت بالغ باشد تا به این ترتیب باد در برخورد به بادشکن تغییر جهت ندهد و به چرخش درنیاید. در صورت امکان بهتر است از کاشت دو تا سه ردیف درخت و درختچه با ارتفاع های مختلف به عنوان بادشکن استفاده شود، زیرا وجود تنها یک ردیف بادشکن نمی تواند به خوبی از عهده ی کاهش سرعت باد برآید. همچنین ممکن است با افزایش سن درخت، شاخ و برگ پایین تاج کاهش یابد یا یکی از درختان به دلایل مختلف از بین برود که در هر دو حالت، روزنه ای برای نفوذ باد به درون محوطه ای باغ پدید می آید و کارایی بادشکن کمتر می شود. به هر حال بهتر است پهنای بادشکن از سه برابر ارتفاع آن در حالت بالغ تجاوز نکند. بادشکن های مصنوعی شامل بادشکن های چوبی یا مشبک هستند که هزینه اولیه ی ساخت آن ها بالاست و علاوه بر آن، برای حفاظت بهتر از درختان باغ، نمی توان آن ها را به قدر کافی بلند ساخت.