تولید نهال آلو
برای ازدیاد آلو و گوجه می توان از نهال های بذری و نیز پایه های رویشی زردآلو، هلو و آلو به عنوان پایه استفاده کرد. در ایران ازدیاد در سطح تجاری به صورت غیرجنسی و سپس پیوند جوانه و یا پیوند شاخه صورت می گیرد.
کشت بذر آلو
به طور کلی بذور زودرس به طور ضعیفی جوانه می زنند، در حالی که بذرهای ارقام میان رس و دیررس جوانه زنی رضایت بخشی دارند. به منظور شکستن رکود فیزیولوژیکی و نرم نمودن پوسته سخت بذر از روش سرمادهی بذور استفاده می شود. در این روش بذرها در بین لایه های مرطوب مخلوط ماسه و خاک برگ، ورمیکولایت و پیت خزه قرار گرفته و در محیط خنک نگهداری می شوند. بهتر است ابتدا بذرها به مدت 24 ساعت در آب خیسانده شوند. مدت زمان سرمادهی بذور آلو بسته به گونه و رقم 120-90 روز در دمای 6-2 درجه سانتی گراد است. تیمار سرمای مداوم موجب می شود فعالیت مواد بازدارنده رشد که در پوسته هسته وجود دارد از بین رفته و مواد تحریک کننده رشد شروع به فعالیت نمایند. محیط استراتیفیکاسیون باید رطوبت مناسب را حفظ کرده، تهویه خوبی داشته و عاری از مواد سمی باشد. بذور در مدت استراتیفیکاسیون باید مرطوب نگه داشته شوند. تیمار اسید جیبرلیک یا کینتین و خراش دادن و جدا کردن پوسته از مغز می تواند جوانه زنی بذور آلو و گوجه را تسریع کند. برای این منظور بذور آلو را قبل از کاشت در محلول 500 پی پی ام اسید جیبرلیک و یا محلول 5 پی پی ام کینتین به مدت 24 ساعت خیس می کنند. همچنین این مواد تنظیم کننده رشد، موجب رشد دانهال می شوند. در پایان مرحله استراتیفیکاسیون، بذور شروع به جوانه زنی می کنند. سپس این بذور در بسترهایی که عاری از علف های هرز و سنگریزه بوده و دارای کمپوست کافی هستند، کاشته می شوند. فاصله ردیف های کاشت 90 سانتی متر است. وجود رطوبت کافی در خزانه، جوانه زنی و رشد خوب دانهال ها را تضمین می کند. برای تامین رطوبت کافی باید آبیاری به طور مکرر صورت گیرد. برای این منظور می توان از مالچ نیز استفاده کرد. استفاده از مالچ علاوه بر کنترل علف های هرز از بالا رفتن بیش از حد حرارت هم جلوگیری می کند. استفاده از علف کش قبل از ظهور ترباسیل به میزان دو تا سه کیلوگرم در هکتار به خوبی علف های هرز را در خزانه کنترل می کند. اگر دانهال ها رشد خوبی نداشته باشند می توان مقدار کمی اوره بکار برد. همچنین مبارزه با آفات و بیماری ها که درآلو خیلی کم می باشد، درصورت لزوم باید صورت گیرد.
در ایران بذرهای آلو و گوجه در خزانه آزاد به صورت فشرده کشت می شوند. فاصله بین ردیف ها 2/1 تا 5/1 متر و فاصله بذرها روی ردیف 10 سانتی متر است. در خاک های شنی باید عمق کاشت را بیش از خاک های رسی لومی در نظر گرفت تا از خشک شدن بذرها جلوگیری شود.
ازدیاد رویشی آلو
یکی از بهترین روش های حفظ خواص ژنتیکی در گیاهان باغی استفاده از روش ازدیاد رویش آن هاست که در این روش، گیاهان از نظر ظاهری و ژنتیکی همانند می باشند. اغلب پایه های مورد استفاده برای درختان میوه هسته دار در ایران بذری و غیر یکنواخت بوده و درختان روی این پایه ها از نظر رشد رویشی میزان عملکرد و مفاومت در برابر آفات و بیماری ها (به دلیل تاثیر متقابل پایه و پیوندک) یکسان نبوده و این امر مشکلات متعددی را در عملیات باغبانی ایجاد می نماید. به دلیل منسوخ شدن پایه های بذری و جایگزینی آن ها با پایه های رویشی، ضروری است به ازدیاد پایه های رویشی به صورت کلون اقدام گردد. بالغ بر 30 سال پیش پایه های درختان میوه هسته دار شروع به انتقال از شکل دانهالی به سمت انواع رویشی ایجاد کرده است. پایه های رویشی جدید عمدتاً حاصل کار برنامه های اصلاحی است. در این برنامه ها توانایی ازدیاد غیر جنسی، مقاومت به بیماری های خاکی و نماتدها و مقاومت به رطوبت زیاد خاک، مورد نظر بوده است. علیرغم پیشرفت و توسعه پایه های رویشی، هنوز هم پایه های دانهالی در تمام جهان برای کشت درختان میوه هسته دار غالبیت دارد و این به علت قیمت نسبتاً کم و آسانی ازدیاد پایه های دانهالی است. با وجود این که پایه های رویشی درختان میوه هسته دار از طریق خوابانیدن، قلمه و کشت ئرون شیشه ایی قابل ازدیاد کردن می باشند، ولی ازدیاد تجاری آن ها در صورت امکان از طریق ریشه دار شدن قلمه صورت می گیرد واین در حالی است که کلیه این پایه ها از طریق کشت درون شیشه ایی قابل ازدیادند. خوابانیدن این پایه ها در مقایسه با تکثیر به صورت قلمه چندان رضایت بخش نیست و به دلیل تولید تعداد کمی نهال ریشه دار شده در واحد سطح از اهمیت کمتری برخوردار است.
پیوند جوانه و پیوند شاخه آلو
ازدیاد آلو عموماً به صورت پیوند جوانه در خرداد ماه و یا اوایل پاییز و نیز به وسیله پیوند شاخه صورت می گیرد. وقتی در خرداد ماه قطر دانهال ها به اندازه قطر مداد رسید، پیوند جوانه صورت می گیرد. پایه های دیگر که نازک تر هستند در شهریور پیوند می شوند. روش معمول پیوند در آلو، پیوند تی یا پیوند شکمی است. برای موفقیت پیوند باید قطر پایه در حد مناسب بوده و پوست به راحتی از چوب جدا شود. محل پیوند باید حدود 10 تا 25 سانتی متر بالاتر از سطح خاک باشد و عمل پیوند در قسمت صاف پایه صورت گیرد. حدود یک تا دو هفته پس از انجام عمل پیوند جوانه، می توان پایه را از 10 سانتی متر بالاتر از محل پیوند برید. این عمل به رشد جوانه کمک می کند و دو تا سه هفته پس از انجام پیوند می توان پایه را از بالای جوانه به طور کامل حذف کرد. وقتی جوانه شروع به رشد کرد، پیوند به اندازه کافی قوی شده و می توان نخ دور محل پیوند را باز کرد. برخی از پایه های که در خرداد ماه پیوند جوانه شده اند، در پاییز همان سال آماده کاشت در محل اصلی هستند، ولی پایه های پیوند شده در پاییز در فصل خواب بعدی قابل انتقال به محل اصلی خواهند بود. موفقیت پیوند جوانه خیلی بیشتر از پیوند شاخه است. دانهال های که رشد کافی نداشته و قابل پیوند جوانه نشده اند، معمولاً پس از خزان در فصل خواب بعدی پیوند اسکنه یا شاخه می شوند. پیوند جوانه و پیوند شاخه هر دو در آلو درصد موفقیت بالایی داشته است.