خرید نهال

تنک کردن درخت آلو

به منظور داشتن میوه های با کیفیت مطلوب ، تنک گل و گاهی نیز تنک میوه انجام می شود. در آلو و گوجه اگر 10-5 درصد گل ها به میوه بروند، محصول در حد مناسبی خواهد بود و تشکیل میوه بیشتر منجر به تولید میوه های با اندازه کوچک تر می شود. بهترین زمین تنک ، در زمان گل دهی است، زیرا تنک در این زمان بیشترین تأثیر را دارد. با گذشت زمان ، تاثیر تنک بر اندازه میوه کاهش می باید ، اما با توجه به این که تنک در زمان گلدهی ریسک پذیر است ، لذا می توان گفت زمان تنک تجاری، پس از تشکیل میوه است.

تمام ارقام آلو نیاز به تنک کردن ندارند ولی بعضی از ارقام از قبیل الو ژاپنی و آلوی قطره طلا (شایرو) به علت تشکیل مویه زیاد به منظور افزایش اندازه میوه در هنگام برداشت نیاز به تنک دارند. تعداد میوه باید با اندازه درخت و سطح برگ در ارتباط باشد. تنظیم میزان محصول از شکستگی شاخه در اثر وزن زیاد محصول جلوگیری می کند. درجه تنظیم محصول بستگی به نیاز بازار دارد . در جایی که میوه برای تازه خوری کشت می شود، تنک مورد نیاز است، اما برای مصارف فرآوری ، تنک کمتری انجام می شود. یکی از مشکلات در آلو ، شکستن شاخه ها در اثر تعداد زیاد میوه است. تعداد میوه زیاد ، تعداد و کیفیت میوه برای فصل بعد را کاهش می دهد و این مسئله در اثر جیبرلین های موجود در بذور در حال رشد در سال پربار است. جیبرلین از میوه به اسپورها و برگ های انتهایی منتقل شده و بازدارنده تحریک گل انگیزی خواهد شد. پریموردیای گل آلو معمولا 6 تا 8 هفته پس از تشکیل میوه آغازیده می شود.

تعداد مطلوب میوه به صورت تعداد میوه در واحد طول شاخه و یا تعداد میوه در سطح مقطع تنه بیان می شود. اختلاف بیم ارقام ، نور، دما، آب و عناصر غذلیی ، نوع پایه، فاصله بین درختان ، هرس و ترتیب ، باعث شده که دستورالعملی کلی برای تعداد مطلوب میوه روی درخت وجود نداشته باشد.

تنک گل درخت آلو

در شرایط طبیعی یعنی هرس مناسب، تغذیه خوب درختان، گل دهی کافی، گرده افشانی به موقع و دمای مناسب در زمان گرده افشانی و تشکیل میوه برخی از درختان بیش از توان خود تولید میوه می نمایند که این می تواند منجر به کاهش اندازه و کیفیت میوه ، عمر درخت و سلامت درخت گردد، لذا تنک کردن به رفع این مشکلات کمک می کند . تنک در سطح تجاری برای برخی ارقام آلو انجام می گردد. تنک در مراحل مختلف و به روش های مختلفی انجام می شود.

کاهش تعداد جوانه های گل درخت آلو

کاهش تعداد گل ها به دو روش دستی و شیمیایی قابل انجام است. در روش دستی مکان های نمو گل شامل اسپورها و یا شاخه های گل دهنده حذف می شوند. در این روش شیمیایی 50 میلی گرم در لیتر جیبرلین در اردیبهشت یا اوایل خرداد اسپری می شود که منجر به کاهش معنی داری در تعداد گل ها خواهد شد.

جلوگیری از تشکیل میوه ( تنک گل )  آلو

برای انجام این امر روش دستی هزینه کارگیری بالایی را به باغدار تحمیل می کند . روش مکانیکی نیز به دو صورت زیر قابل انجام است.

• استفاده از آب با فشار بالا
• استفاده از هوای گرم ( 60 درجه سانتی گراد ) برای آسیب رساندن به تعدادی از گل های الو و سیب بدون آسیب رساندن به سایر اندام ها مثل برگ ها و ساقه ها.
• روش شیمیایی : مواد مورد استفاده برای تنک شیمیایی گل عبارت اند از:
• DNOC ( 500-600 میلی گرم در لیتر ) که استفاده از آن در زمان تمام گل برای تنک درختان میوه هسته دار توصیه می شود. این ماده از جوانه زنی و رشد لوله گرده جلوگیزی می کند و میزان تشکیل میوه را تا 50 درصد کاهش می دهد.
• مواد شیمیایی حاوی سولفور ( مخلوط کلسیم پلی سولفید ) برای تنگ آلو و زردآلو به کار می رود. این ماده در زمان تمام گل دهی به مقدار 1 تا 4 درصد مصرف می شود.
• تیوسولفات آمونیوم برای تنک هسته دارها و دانه دارها به کار می رود. این ماده به برگ های شاخه ها آسیب نمی رساند و به میزان 5-4 درصد به کار می رود.
• هیدروژن سیانامید ( دورمکس 75/0-5/0 درصد ) : در زمان قبل و پس از گلدهی به کار می رود.
• اتفن و پاکلوبوترازول

تنک میوه آلو به

روش مکانیکی

ابزارهایی که برای تکان دادن درخت برای برداشت چری ها و الوهای مخصوص فرآوری به کار می برند، برای این منظور نیز استفاده می شوند. روش ضربه ای هم از جمله روش های مکانیکی است. در این روش توسط ضربه زدن به میوه با یک چوب به طول 60 سانتی متر که قسمتی از ان توسط لوله پلاستیکی پوشانده شده است میوه ها تنک می شوند.

روش شیمیایی

به این منظور از مواد شیمیایی زیر استفاده می شود .

- نفتالین استیک اسد ( NAA) : NAA به غلظت 15 میلی گرم در لیتر 21-15روز بعد از ریزش گلبرگ ها استفاده می شود. مکانیزم اثر انها بر همزدن توازن هورمون اکسین در گیاه و تخریک فرآیند ریزش است. اکسین ها سبب توقف رشد جنین می شوند. همچنین ترکیبات اکسینی موجب تحریک تولید هورمون اتیلن می گردد.

- اتفن : 200 میلی گرم در ایتر کاهش 50 درصدی محصول را در پی دارد . با توجه به این که درختان میوه هسته دار دارای الگوی رشد دابل سیگموئیدی بوده و برای رسیدن ، سه مرحله رشدی را طی می کنند، مؤثرترین زمان کاربرد تنک کننده ها در مرحله دوم رشد می باشد. اتفون یک تنک کننده میوه یا بعد از گلدهی است که 40-30 روز بعد از تمام گل در آلو استفاده می شود. اتفن مؤثرترین تنک کننده در هسته دارها می باشد و اثر ان رها ساختن اتیلن در داخل نسوج میوه و تحریک پروسه ریزش میوه با ایجاد لایه سوگرا در دم میوه است.

TP --2.4.5 : در زمان تمام گل و یا 7 روز پس از آن به کار می رود.

- CPP- 3 ( 3- کلروفنوکسی پروپیونامید ) : که میزان 350-250 میلی گرم در لیتر به کار می رود.

- علف کس ترباسیل : با اثر بازدارندگی فتوسنتز ، میوه چه ها را تنک می کند.

- سورفاکتانت : تنک با سورفاکتانت چند هفته پس از ریز گلبرگ ها مناسب است.

در غروب ویرجینیا ، دستگاهی جهت تنک درختان میوه هسته دار ساخته شده است که به طریق مکانیکی میوه های روی درخت را پس از رفع خطر سرما و ریزش طبیعی درخت ، تنک می کند.  به طور کلی در ارقام خود عقیم معمولاً غلظت های کمتری از مواد تنک کننده نسبت به ارقام خود بارور به کار می رود.

آبیاری درخت آلو

آلو در منطقه وسیعی از عرض جغرافیایی 30 تا 50 درجه شمالی و جنوبی رشد می کند. درختان الو را می توان در شمال از مناطق بسیار سرد تا اقلیم های خنک به صورت دیم و همچنین در مناطق گرم و خشک مدیترانه ای تا شبه قاره ایی به صورت آبی مشاهده کرد. گونه ها و ارقام آلو به یخبندان زمستانه حساس نیستند . گونه های زیادی حتی قادرند سرمای زمستانه را تا درجه حرارت 30- تا 35- درجه تحمل کنند. به همین ترتیب به شرایط نامناسب خاک حساسیت کمی دارند. سیستم ریشه ای این درختان گسترده و سخت است . در بعضی وضعیت ها ریشه این گیاهان حتی تا عمق سه تا پنج متر نفوذ می کند و خاک های نسبتاً کم عمق و آب زیر زمینی بالا را نیز تحمل می کنند. درختان آلو به خاطر داشتن بخش هوایی گسترده و نیاز به نور و تهویه معمولاً با فاصله زیاد کشت می شوند. نیاز آبی آن با مقدار 600 تا 1200 میلی متر بارندگی در سال تأمین می شود. در مناطقی که بارندگی کم یا توزیع بارندگی هماهنگی با مصرف آب نباشد ، استفاده از سیستم آبیاری قطره ای سودمند خواهد بود . نیاز آبی درختان آلو بر حسب شرایط اقلیمی منطقه ، بافت خاک ، تراکم کشت ، سیستم آبیاری ، پایه و نوع رقم  بین 6 تا 12 هزار متر مکعب و در آبیاری سطحی 12-9 هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال مورد نیاز است.

مصرف سالانه آب درخت را می توان بین 10 تا 25 متر مکعب در سال تخمین زد. مقدار حداکثر روزانه مصرف آب درختان آلو برای هر درخت 80 تا 200 لیتر در روز است . در طول 120 تا 160 روزی که میوه روی درخت است و حتی در طول دوره تشکیل و تولید جوانه ها آبیاری باغ حائز اهمیت است.

اولین مرحله بحرانی از نظر آب در باغ آلو زمانی است که میوه ها ریزش می کنند. اگر در این زمان تنش آبی وجود داشته باشد ، مقدار میوه ها زیاد تر خواهد بود. مرحله دیگر حساسیت گیاه به کم آبی ، زمان انگیزش جوانه هاست. دو تا سه هفته قبل از رسیدن نیز تأثیر مهمی در مقدار تولید میوه دارد. بهترین روش برای تعیین برنامه آبیاری ، اندازه گیری مقدار مصرف است. مقدار محصول بین 20 تا 60 تن در هکتار بسته به نوع درخت ، اقلیم ، مقدار تامین آب و غیره متفاوت است.