خرید نهال

آبیاری درختان آلو

آلو در منطقه وسیعی از عرض جغرافیایی 30 تا 50 درجه شمالی و جنوبی رشد می کند. درختان الو را می توان در شمال از مناطق بسیار سرد تا اقلیم های خنک به صورت دیم و همچنین در مناطق گرم و خشک مدیترانه ای تا شبه قاره ایی به صورت آبی مشاهده کرد. گونه ها و ارقام آلو به یخبندان زمستانه حساس نیستند . گونه های زیادی حتی قادرند سرمای زمستانه را تا درجه حرارت 30- تا 35- درجه تحمل کنند. به همین ترتیب به شرایط نامناسب خاک حساسیت کمی دارند. سیستم ریشه ای این درختان گسترده و سخت است . در بعضی وضعیت ها ریشه این گیاهان حتی تا عمق سه تا پنج متر نفوذ می کند و خاک های نسبتاً کم عمق و آب زیر زمینی بالا را نیز تحمل می کنند. درختان آلو به خاطر داشتن بخش هوایی گسترده و نیاز به نور و تهویه معمولاً با فاصله زیاد کشت می شوند. نیاز آبی آن با مقدار 600 تا 1200 میلی متر بارندگی در سال تأمین می شود. در مناطقی که بارندگی کم یا توزیع بارندگی هماهنگی با مصرف آب نباشد ، استفاده از سیستم آبیاری قطره ای سودمند خواهد بود . نیاز آبی درختان آلو بر حسب شرایط اقلیمی منطقه ، بافت خاک ، تراکم کشت ، سیستم آبیاری ، پایه و نوع رقم  بین 6 تا 12 هزار متر مکعب و در آبیاری سطحی 12-9 هزار متر مکعب برای هر هکتار در سال مورد نیاز است.

مصرف سالانه آب درخت را می توان بین 10 تا 25 متر مکعب در سال تخمین زد. مقدار حداکثر روزانه مصرف آب درختان آلو برای هر درخت 80 تا 200 لیتر در روز است . در طول 120 تا 160 روزی که میوه روی درخت است و حتی در طول دوره تشکیل و تولید جوانه ها آبیاری باغ حائز اهمیت است.

اولین مرحله بحرانی از نظر آب در باغ آلو زمانی است که میوه ها ریزش می کنند. اگر در این زمان تنش آبی وجود داشته باشد ، مقدار میوه ها زیاد تر خواهد بود. مرحله دیگر حساسیت گیاه به کم آبی ، زمان انگیزش جوانه هاست. دو تا سه هفته قبل از رسیدن نیز تأثیر مهمی در مقدار تولید میوه دارد. بهترین روش برای تعیین برنامه آبیاری ، اندازه گیری مقدار مصرف است. مقدار محصول بین 20 تا 60 تن در هکتار بسته به نوع درخت ، اقلیم ، مقدار تامین آب و غیره متفاوت است.

سیستم های آبیاری درختان آلو

غرقابی

در این روش تمام سطح خاک زیر کاشت درخت ، از آب پوشیده می شود . به ایم منظور باید زمین صلف و هموتر باشد تا آب به طور یکنواخت به همه جا برسد. باید آب فراوانی وجود داشته باشد تا بتوان تمام سطح را از یک قشر چند سانتی آب پوشانید. در این روش میزان تبخیر از سطح خاک زیاد است و برای باغ های که در شیب قرار دارند نمی توان این روش را به کار برد.

کرتی

در سیستم کرتی سطح باغ با ایجاد خاکریزها و مرزها به قطعات مستطیل، مربع و یا دایره ( سیستم طشتکی ) که هر کدام چند و در بعضی موارد یم درخت را در بر می گیرد، تقسیم می شوند. در ایران این روش متداول ترین طریقه آبیاری باغ ها را تشکیل می دهد.

نشتی

در این روش آب را در جویچه های متعددی که در طرفین ردیف درختان با فاصله معین کشیده شده اند، جریان می دهند. شیب جویچه ها را دو تا سه در هزار در نظر می گیرند تا آب از ابتدا تا انتهای قطعات توزیع گردد.

بارانی

در این روش آب مثل باران روی درخت پاشیده می شود . برای باغ هایی که در شیب هستند، سیستم خوبی است. هزینه سنگین برای تسطیح باغ لازم نمی باشد. در این میزان مصرف آب صرفه جویی می شود. از جمله معایب این سیستم این است که هزینه اولیه آن بالاست. نیاز به آب با کیفیت بالا دارد. باعث انتشار بیماری ها می شود.

آبیاری قطره ای

مزایای آبیاری قطره ای عبارت است از:

• استفاده از آب کمتر
• کاهش مشکل انتقال آفات و بیماری های خاک زاد
• مناسب برای احداث باغ در مناطق شیب دار
• سازگار با تغییر نیاز آبی گیاه
• حداقل فرسایش خاک

کود آبیاری 

وارد کردن کودهای شیمیایی مختلف به داخل سیستم های آبیاری قطره ایی، مسائل شیمیایی چندی را به وجود می آورد. این مشکلات زمانی بروز می کند که بعضی کودها با آبی که دارای کیفیت نامطلوب است مخلوط شود. فسفر را می توان به دو شکل به زمین داد. سوپر فسفات تریپل و انواع فسفات های آمونیوم. سوپر فسفات تریپل فقط به میزان کمی در آب قابل حل است، لذا برای استفاده در کود آبیاری چندان مورد توجه نیست. از طرف دیگر فسفات آمونیوم به راحتی و به سرعت در آب حل می شود، لذا این نوع کودهای فسفره برای کود آبیاری بیشتر مورد توجه هستند. با این حال اگر آب آبیاری حاوی مقدار قابل توجهی کلسیم باشد ممکن است فسفر به صورت فسفات دی کلسیم رسوب کند و موجب بسته شدن مسیر جریان آب و قطره چکان شود. جنبه مهم دیگر در مورد فسفر بی حرکت آن است، حتی ممکن است فرم نمک های آمونیوم قابل حل در خاک یا کلسیم ترکیب شده و سریعاً به شکل فسفات دی کلسیم در آید، بنابراین هنگامی که کودهای فسفره همراه با ابیاری به زمین داده شوند در سطح خاک جمع شده و فقط بعد از این که خاک در فصل کشت بعد شخم زده شد با خاک مخلوط می شوند.

ازت به سه شکل به زمین داده می شود. آمونیوم ، نیترات و هر دو نوع. به طور کلی کلی قابلیت حل نمک های ازت زیاد است. با این حال کودهای آمونیوم این عیب را دارند که به صورت گاز آمونیوم تسعید می شوند. مطلب قابل توجه دیگر در مورد کودها، بالا بردن PH در آب آبیاری است. این پدیده مجدداً موجب رسوب کلسیم یا منیزیم محلول در آب شده و قطره چکان یا مسیر عبور آب را مسدود می سازد . کودهای ازته غالباً به صورت تزریق مواد سختی گیر قبل از تزریق کود موجب جلوگیری از انسداد می شود. ودهای ازته غالباً به صورت نیترات یا اوره به کار برده می شوند که قابلیت حل خوبی دارند، بنابراین می توان این کودها را بدون ترس از خطر انسداد مورد استفاده قرار دارد. گروه دیگر کودهای ازته نیترات و آمونیوم هستند. رفتار نمک های ازت در خاک کاملاً متفاوت است. نیترات باهیچ کدام از مواد خاک ترکیب نشده و به صورت محلول باقی می ماند و همراه با آب و در جهت جریان حرکت می کند، بنابراین اگر آب آبیاری بیشتر از مقدار باشد که برای گیاه لازم است ازت شسته شده و از دسترس درخت خارج می شود. از طرف دیگر آمونیوم به صورت یون مثبت است و با آنیون های خاک به سادگی تعویض می شود. پس تمکهای آمونیوم اگر همراه با آب آبیاری به زمین داده شوند در لایه بالایی منطقه توسعه ریشه ها باقی می مانند از این رو به راحتی و به صورت گاز آمونیوم از دسترس گیاه خارج می شوند.

کودهای پتاسیم اغلب حاوی اکسید پتاسیم می باشند و به راحتی در آب حل می شوند . این کودها همراه با آب آبیاری به منطقه توسعه ریشه نفوذ می کنند و چون با اجزای خاک وارد کنش شیمیایی می گردند به آسانی شسته نمی شود.

عناصر میکرو مانند بر، مس ، اهن ، منیزیم، روی و غیره را بتوان داخل سیستم آبیاری تزریق کرد، زیرا باید به مقدار بسیار کم پخش شوند، بنابراین توصیه نمی شود که این مواد همراه با آب آبیاری به زمین داده شوند.

مدیریت کم آبیاری

آبیاری درختان میوه با مقدار کمتر از 100 درصد نیاز آبی (100 درصد میزان تبخیر و تعرق واقعی ) باعث بروز مشکلاتی در خصوصیات کیفی میوه و سلامت درختان خواهد شد. با این وجود تحقیقات نشان داه است که برخی از مراحل رشد در مقایسه با سایر مراحل حساسیت کمتری به تنش آبی دارد، بنابراین در این مراحل می توان آبیاری را کاهش داد، بدون آنکه خسارت زیادی به درخت و میوه وارد شود، ولی این کاهش به نوع رقم، بافت و عمق خاک و سیستم آبیاری دارد.

درختان آلو مشابه سایر درختان میوه هسته دار دارای سه مرحله رشد می باشند مرحله اول مرحله تقسیم سلولی است. در ان مرحله رشد میوه سریع می باشد . مرحله دوم مرحله سخت شدن هسته است. در این مرحله رشد میوه کند می شود. مرحله شوم مرحله افزایش حجم میوه و بزرگ و آبدار شدن آن می باشد.

تحقیقات نشان داده است که مرحله اول و سوم رشد میوه حساسیت بیشتری به کاهش کم آبی در مقایسه با مرحله دوم دارد، بنابراین برای کاهش اثرات کم آبی بایستی کم آبیاری در مرحله دوم رشد میوه صورت گیرد و در مرحله سوم ، 6-4 هفته قبل از برداشت بایستی آبیاری به طور کامل انجام شود.

در شرایط تنش شدید آبی و خشکسالی ( شرایطی که میزان آبیاری بسیار کم است یا به طور کلی آبی برای آبیاری وجود ندارد) ، هدف زنده ماندن درختان است، بنابراین هرس شدید درختان و کاهش حجم تاج می تواند در زنده ماندن درختان مؤثر باشد. با این استراتژی می توان درختان را در شرایط خشکسالی زنده نگه داشت و طی دو فصل با آبیاری نرمال کافی می توان حجم تاج را به شرایط ایده ال و استاندارد برگرداند.