خالجوش های تنه و پاجوشهای ریشه (Burrknot and root sukers) سیب
پایه ها از نظر میزان تولید سرآغازه های ریشه (خالجوش) بر روی ساقه هوایی متفاوت می باشند. بعضی از پایه هامانند 26.M در این زمینه معروف هستند، اما ارقام گزینش شده هلندی این پایه خالجوش های کمی تولید می کنند. خالجوش ها به دلیل این که محل ورود بیماریهای خطرناک از قبیل آتشک و شانکر درخت میوه (Nectria galligena) مهاجم به ویژه پروانه زنبور نمای چوبخوار (Synanthedon mnyopaeformis) آهستند مطلوب نمی باشند. علاوه براین خالجوش ها لکه هایی با مقاومت زمستانه کمتر هستند و اگر نزدیک محل پیوند تشکیل شوند موجب تحریک ریشه دهی پیوندک می شوند.
خالجوش ها موجب ناهمگونی باغ نیز می شوند. هر چه تعداد خالجوش ها روی ساقه پایه بیشتر باشد مواد غذایی ساخته شده در برگها کمتر به سمت ریشه ها می روند و رشد درخت بیشتر کاهش می یابد. حتی ممکن است در اثر رشد پاجوشها با یکدیگر و احاطه درخت توسط آنها درخت از بین برود. وجود پاجوشها از نظر ژنتیکی توسط دو ژن تعیین می شود، اما اظهار آن بستگی به نوع رقم پیوندی، نوع همگروه پایه و ابتلای درخت به ویروس دارد. بعضی ارقام پیوندی در مقایسه با سایر ارقام پیوندی موجب تحریک بیشتر خالجوش دهی پایه می شود و درختان مبتلا به ویروس در مقایسه با درختان عاری از ویروس خالجوش بیشتری تولید می کنند. ارتفاع کوپیوند نیز در این زمینه تأثیر گذار است و هر چه ارتفاع کوپیوند بیشتر بیشتر باشد احتمال خالجوش دهی افزایش می یابد. تکثیر پایه ها در شرایط آزمایشگاهی در مقایسه با تکثیر آنها از طریق خوابانیدن می تواندموجب خالجوش دهی بیشتر شود کاشت زود هنگام در مقایسه با کاشت دیر هنگام موجب پاجوش دهی کمتر می شود و رشد ضعیف درخت موجب افزایش خالجوش دهی می گردد. نور کم و رطوبت بالا از جمله عوامل افزایش خالجوش دهی می گردد. نور کم ، رطوبت بالا از جمله عوامل افزایش تولید خالجوش است با استفاده از این نکات می توان از بعضی روش هابرای جلوگیری از تولید زیاد خالجوش جلوگیری کرد (۱۹۹). در کلیه موارد باید از کاربرد هر گونه همگروه پایه ای ضعیف ممانعت شود.
زیرهمگروه 337.T مجموعه هلندی پایه 9.M به علت خالجوش دهی کم نتایج خویی در مقایسه با سایر زیر همگروه های این مجموعه داشته است. پایه هایی که در شرایط آزمایشگاهی تولید می شود قبل از عرضه به خزانه داران یا باغداران باید مورد ارزیابی قرار گیرند. در خزانه باید فاصله کاشت زیاد باشد و علفهای هرز کنترل شوند تا از کاهش نور و افزایش رطوبت جلوگیری به عمل آید. همچنین در باغ نیز باید از تراکم درختان و سایر گیاهان موجود در باغ از طریق هرس و کنترل علفهای هرز جلوگیری به عمل آید. از بین بردن مستقیم خالجوش ها از طریق برشی آنها و پوشاندن محل زخم با خمیر مخصوص هرس امکان پذیر است. خمیر زخم را می توان به مواد شیمیایی بازدارنده از قبیل NAA(آلفا نفتیل استیک اسید (a anphtylacetic aci)) یا بوترالین (Butralin) آغشته کرد. علاوه براین خالجوش ها می توان به طور مستقیم به وسیله مالش کولتار کروزوت (Coaltar creosote) روی زخم هایحاصل از برش خالجوش ها کنترل کرد خساره های حاصله از ریشه ها (پاجوش ها) نیز مناسب نیستند، زیرا ممکن است پناهگاه آفات مهمی از قبیل شته بومی سیب یا محل ورود عامل بیماری آتشک باشد. علاوه براین پاجوشها مانع مدیریت خوب خاک می شوند و ممکن است با جذب علف کشها خطرساز شوند. ریز ازدیادی نیز می تواند پاجوش دهی ریشه را تحریک کند (۹۰). برای جلوگیری از این مساله توصیه می شود از پایه 9.M تولید شده در شرایط آزمایشگاهی استفاده شود زیرا به صور پرچینی (Hedge plants) کشت شده و به طور مستقیم با یک رقم پیوندی کوپیوند نمی گردد . (204)