مطالعه شرایط محیطی قبل از احداث باغات میوه
شرایط اقلیمی منطقه رشد درختان میوه و میزان باروری آنها تأثیر بسزایی در عملکرد دارد. ارتفاع از سطح دریا و عرض جغرافیایی از عوامل مهم در پراکنش درختان میوه بر روی کره زمین می باشد. به طور کلی مناطق کشت درختان میوه را می توان به سه گروه عمده تقسیم نمود که شامل مناطق معتدله، مناطق نیمه گرمسیری و مناطق گرمسیری می باشد. مناطق معتدل، دارای تابستان های گرم و زمستان های سرد بوده و اختلاف دما در عرض سال به ۵۰ الی 6۰ درجه سانتیگراد می رسد. میزان بارندگی در این مناطق در حدود ۲۰۰ الی ۳۰۰ میلی متر در سال بوده و نزولات آسمانی محدود به فصول سرد سال می باشد.
مناطق نیمه گرمسیری یا مدیترانه ای دارای تابستانهای گرم و مرطوب و زمستانهای ملایم با بارندگی بیشتر می باشند. در این مناطق میزان بارندگی به ۱۸۰۰ الی ۲۰۰۰ میلیمتر در سال می رسد و در اغلب فصول سال بارندگی وجود دارد. مناطق گرمسیری دارای در جه حرارت بالا بوده و در برخی موارد به ۵۵ درجه سانتیگراد می رسد. مناطق گرمسیری به دو زیر منطقه گرم و مرطوب و گرم و خشک تقسیم می شوند. احداث باغات میوه با در نظر گرفتن شرایط اقلیمی منطقه و مقاومت گیاه در مقابل شرایط نامساعد از جمله حرارت های بالا و پایین انجام می گیرد.
درختان میوه مناطق معتدل سرد از قبیل سیب، گلابی، گوجه، گیلاس، آلبالو و به سرماهای شدید زمستان را تحمل می کنند. درختان مناطق معتدل گرم از جمله هلو، بادام، زردآلو، انگور، پسته، فندق، توت و گردو به سر ماهای شدید حساس می باشند. سر ماهای دیررسمر بهاره به درختان مناطق معتدله گرم در برخی از سالها آسیب می رساند. درختان میوه مناطق نیمه گرمسیری از جمله چای، زیتون، انار، انجیر، خرمالو، مرکبات، از گیل و کیوی فروت سرماهای خفیف را تحمل می کنند اما به سر ماهای شدید حساس می باشند.
میوه های مناطق گرمسیری از جمله انبه، نارگیل، آواکادو، موز، خرما نارگیل، پاپایا (خربزه درختی ) کولا و آناناس سرماهای خفیفت را نیز تحمل نمی کنند و حداقل دما برای رشد این نوع درختان میوه حدود ۱۰ درجه سانتیگراد می باشد.
پراکنش درختان میوه مناطق معتدله در نیمکره شمالی و جنوبی اغلب بین ۳۰ الی 60 درجه و پراکنش درختان میوه مناطق گرمسیری بین ۳۰ درجه شمالی و جنوبی استوا می باشد. دمای بهینه در طی فصل رشد از عوامل مؤثر در رشد و نمو درختان میوه و رسیدن کامل محصول بشمار می آید و دمای مناسب اکثر درختان مناطق معتدله در حدود ۲۵ الی ۳۰ درجه سانتیگراد می باشد. درجه حرارتهای حداکثر و حداقل که بیشتر از دمای بهینه باشد، موجب تقلیل سرعت فتوسنتز و عدم ذخیره کافی کربوهیدرات در گیاه گردیده و جذب مواد غذایی از خاک نیز کاهش می یابد. موارد فوق منجر به کاهش عملکرد درختان میوه می شود. درجه و حرارت های حداکثر بحرانی و حداقل بحرانی از دماهای کشنده بشمار می آیند و موجب خسارت دیدن درختان میوه می شوند. مقاومت(Resistance) در برابر تنش محیطی (Environmehtal stress)که ناشی از درجه حرارت های بالا و پایین، کمبود مواد غذایی، شوری خاک و غیره می باشد، توسط گیاه به- صورت تحمل یا سختی(Tolerance or hardiness)که به صورت تغییر شرایط پروتوپلاسم و غشای سلول برای مقاومت بوده و یا به صورت اجتناب(Avoidance) که سلولهای گیاه به این تغییر شرایط پروتوپلاسم به روش ماهرانه از تنش احتراز یا دوری می جویند، بروز می کند.