پیشینه کشت انبه در ایران
انبه در ایران در سواحل دریی عمان،مناطق راسک،سرباز ،قصرقند،نیک شهر،دشتیاری و چابهار در بلوچستان و همچنین در استان هرمزگان در شهرستان میناب،رودان ،بندرعباس و حومه آن و جاسک کشت شده است. در شهرستان حاجی آباد هرمزگان نیز تک درختان انبه بارور یافت می شوند. قدمت کشت این درخت در استان هرمزگان به بیش از 300 سال می رسد. انبه هم چنین در استان کرمان در شهرستان های جیرفت و کهنوج به صورت محدود کشت گردیده است.
انبه از لحاظ اقتصادی با ارزش ترین میوه مناطق جنوب کشور است . میزان تولید درختان جوان حداقل به 25 کیلوگرم و درختان بارور بیست ساله و بیشتر تا 1500 کیلوگرم می رسد.براساس آمارنامه سال 1384 وزارت جهاد کشاورزی سطح زیر کشت انبه در کشور 327 هکتار با متوسط عملکرد 3/11 تن در هکتار و میزان تولید کل 21170 تن بوده است.
جدول - سطح زیر کشت و یزان کل تولید در ایران در سال 1384
نام استان |
سطح زیر کشت (هکتار) |
میزان تولید (تن) |
|
نهال |
بارور |
||
سیستان و بلوچستان |
125 |
361 |
4796 |
هرمزگان |
1029 |
1452 |
16074 |
جیرفت وکهنوج |
180 |
58 |
300 |
بوشهر |
1 |
1 |
0 |
جمع کل |
1335 |
1872 |
21170 |
باوجود ظرفیت های فراوان جهت توسعه کشت انبه در نواحی جنوب و جنوب شرق ایران تنگناها و مشکلات متعددی سد راه توسعه کشت این درخت ارزشمند می باشد که به اختصار عبارتند از:
-فقدان برنامه جامع راهبردی در بخش تحقیقات و اجرا جهت حل انبوه مشکلات پژوهشی و اجرایی مرتبط با محصول .
-کمبود نهال پیوندی از ارقام مرغوب و تجاری و نبود پایه بذری مطلوب جهت تولید نهال های یکدست و یکنواخت انبه.
-کمبود علمی و دانش فنی و ضعف ارتباطات با کشورهای پیشرو جهت اخذ اطلاعات مورد نیاز.
- کمبود نیروی متخصص و کارآزموده و ضعف دانش فنی تولیدکنندگان .
-بازده غیر اقتصادی باغات انبه به دلیل وجود ارقام نامرغوب و بذری و همچنین مسن بودن بخش قابل توجهی از باغات .
-گلدهی در فصل نامناسب که باعث کاهش میوه و افزایش خسارت آفت و عوامل بیماری زا می گردد.
- خسارت چشمگیر آفات و عوامل بیماری زا .
-رعایت نکردن اصول باغبانی از جمله کاشت،داشت وبرداشت به روش سنتی و رعایت نکردن بهداشت در باغات .