تنظیم پاجوش و هرس موز: تله پاجوش بر حسب رقم، حاصلخیزی خاک و شرایط اقلیمی متفاوت است. حذف پاجوش های ناخواسته یکی از کارهای مهم در موزستان است زیرا در جذب آب و مواد معدنی با گیاه مادری رقابت کرده و باعث کاهش وزن خوشه ها و عملکرد محصول می شود. عملیات حذف، پاجوش باید به صورت دوره ای و منظم انجام (هر ۶-۴ هفته یک بار) شود. این کار را می توان با حذف کامل آن یا تخریب قلم با پاجوش انجام داد. نفت سفید بهترین ماده جهت حذف پاجوش های اضافی است پس از سربرداری پاجوش، درون ساقه کاذب باقیمانده حفرهای ایجاد نموده و نفت سفید درون آن ریخته می شود.
در برخی نواحی هند از دیلم های مخصوص جهت حذف پابجوش استفاده می کنند. در انتخاب پاجوش دختری به منظور استمرار تولید محصول رعایت دو نکته ضروری است:
1- میوه در شرائط آب و هوایی مناسب رشد کند و در فصل مناسب وارد بازار گردد.
۲- فاصله مناسب بین تشکیل و تکامل خوشه های پی در پی روی بوته موز وجود داشته باشد به گونه ای که تاثیر منفی روی کمیت و کیفیت میوه در خوشه نداشته باشد.
پس از کاشت تا زمان گل دهی نباید اجازه رشد به هیج پاجوشی داده شود و فقط در زمان گل دهی و همچنین برداشت محصول یک پاجوش سالم و قوی حفظ و بقیه حذف می گردند. نگهداری بیش از دو پاجوش در هر زمان از سال روی یک بوته موز باعث کاهش محصول، عدم یکنواختی تولید و سخت شدن مدیریت موزستان می شود بنابراین پاجوش های اضافی که در طول سال ظاهر می شوند، باید به محض سبز شدن حذف شوند. گیاه اصلی یا مادر نیز پس از اینکه محصول آن برداشت گردید باید حذف شود و به جای آن از پاجوش دختری مراقبت به عمل آید تا محصول سال بعد را تولید نماید .
حفاظت خوشه ها: پوشاندن خوشه های موز با کیسه های نایلونی به ضخامت 40-30 میکرو متر، یکی از اقداماتی است که به منظور بهبود محصول موز و افزایش کیفیت آن در کشورهای تولید کننده موز متداول شده است. این کیسه‌ها در انتهای پائینی خود کاملا باز هستند. بعضی از این کیسه‌ها حاوی ترکیبات آفت کش هستند و باعث کاهش خسارت تریپس‌ها و کنه ها می‌شوند. همچنین با کاربرد کیسه های نایلونی، دسته جات میوه در مقابل سرما، آفتاب زدگی، گرد و خاک، ذرات سم، سایر حشرات و پرندگان محفوظ می‌مانند در هندوستان با این روش میزان حرارت داخلی کیسه‌ها حدود 6/1-1/1 درجه سانتی‌گراد بالا رفته و میوه قدری زودتر آماده برداشت شده و یک کیلوگرم نیز به وزن دسته میوه در کل افزوده گردیده است. در آزمایشی دیگر در هند، پوشش خوشه‌ها کیسه‌های پلی اتیلنی سفید باعث افزایش ۳۳ درصدی وزن و کاهش دوره رسیدن محصول به مدت ۱۵ روز شده است. امانی و همکاران (1385) کاربرد پوشش سفید نایلونی را در افزایش عملکرد و کاهش خسارت برخی آفات و بیماری های خوشه موز رقم والری در منطقه جنوب، بلوچستان موثر گزارش نمودند. طبق پژوهش ایشان کاربرد این نوع پوشش سبب افزایش وزن خوشه ها به میزان 5/1 کیلوگرم و کاهش خسارت آفاتی نظیر پرندگان، تریپس، زنبورها و همچنین بیماریهای ته سیگاری، لکه قهوه‌ای، آنتراکنوز و پوسیدگی نوک میوه شده است. به منظور تنفس مناسب میوه‌ها می‌بایست قسمت ته کیسه‌های نایلونی باز باشد. کیسه‌های نايلونی پس از ریزش براکته‌ها روی خوشه‌ها نصب می‌شوند.
قیم زنی: در اکثر ارقام پا بلند، شاخه علفی نهال قدرت نگهداری خوشه‌های سنگین را ندارد و بعد از آبیاری یا بارندگی با خیس شدن خاک و وزش باد شدید و طوفان، خم شده و می‌شکند. برای حفاظت از این شاخه‌های باردار، باید زیر آنها قیم مناسب قرار داد و قسمت انتهایی گل آذین حامل گلهای نر را بعد زا تشکیل میوه بریده و قطع نمود. چون ماندن این زائده نه تنها فایده‌ای ندارد بلکه مقدار زیادی از آب و غذای مورد نیاز میوه‌ها نیز صرف رشد آنها خواهد شد .
هرس برگ و بقایای گل و گیاه: حذف مرتب برگ‌های خشک و بیمار جهت حفظ بهداشت موزستان ضروری است اما از حذف برگ‌های سبز باید خودداری گردد. در زمان گلدهی موز باید ۸-۶ برگ سالم در هر بوته در هر بوته موز وجود داشته باشد تا محصول مناسبی تولید شود. کاهش تعداد برگ ها در اثر هرس شدید یا خسارت آفات باعث کاهش اندازه خوشه‌ها می گردد. ساقه‌های کاذب نیز حداکثر تا 45 روز پس از برداشت کامل محصول باید حذف شوند. همچنین جوانه‌های گل نر باید حذف شوند زیرا باعث رشد سریع‌تر و بازارپسندی بیشتر میوه ها و کاهش بیماری های نوک انگشت در خوشه های موز می گردد. این کار باید اندکی بعد از گلدهی صورت گیرد. طول عمر اقتصادی موزستان تحت تاثیر عوامل مختلفی است. طور کلی تغذیه نامناسب و تراکم زیاد کشت باعث کاهش عمر موزستان می شوند. در شرائط عادی طول عمر اقتصادی موزستان ۵-۳ سال است .