برداشت چیکو
چيکو ميوه اى کلیماتریک است وکیفیت آن بعد از برداشت بهبود می یابد. رسیدن میوه چیکو در ارقام خاصی از آن بر اساس شکل ظاهری و اندازه میوه مشخص می گردد. مالش پوستک های سطح خارجی میوه به منظور تعیین رسیدن یا نارس بودن میوه همیشه معیار خوبی نیست اما ریزش اولین میوه ها روی زمین علامت مطمئنی به شمار می رود. عدم وجود لاتکس یا مقادیر کم آن در هنگام خراشیدن سطح میوه نیز معیار خوبی است. در بعضی از ارقام، میوه های رسیده پوستک خارجی خود را از دست می دهند. شاخص های مهم در تشخیص میوه های رسیده عبارتند از:
- میوه های رسیده نرم بوده و به رنگ نارنجی تیره یا به رنگ سیب زمینی هستند
- در زمان نزدیک به رسیدن، مواد مومی قهوه ای رنگ روی ميوه ها ناپدید می شوند.
- درمیوه های رسیده میزان لاتکس کاهش می یابد.
-اندام خار مانند موجود در نوک میوه به محض لمس شدن می افتد.
وقتی میوه ها شکافته می شوند شیارهای موجود در میوه های رسیده زردرنگ هستند. این شیارها در میوه های نارس سبز رنگ هستند .
میوه چيکو را باید با دقت زیاد برداشت نمود چرا که به راحتی در اثر فشار،ضربه و خراشیدن آسیب می بیند . بعد از برداشت میوه، دم آن باید حذف و اجازه داد که لاتکس آن خارج شود . جهت این کار بعد از برداشت میوه ها در سایه و بر روی حصیر پهن می شوند. بعد از آن میوه ها درون جعبه های حاوی برگ تمیز موز با پو شال برنج قرار می گیرند اگر میوه ها نارس برداشت شوند نرم و چروکیده می يشوند. میوه های بالغ چیکو در حرارت ۲۵ درجه سانت یگراد در مدت ۷-۳ روز می رسند. این گونه میوه ها در حرارت ۱۵ درجه سانتیگراد به مدت ۱۴ روز قابلیت انبارداری را دارا هستند. انبار کردن میوه ها در حرارتهای کمتر باعث ایجاد خسارت در اثر سرما و عدم رسیدن میوه ها می گردد. عمل رسیدن ميوه چيکو با استفاده از اتیلن تسریع می گردد. در بعضی از کشورهای جنوب شرق آسیا میوه چیکو را با رنگ قهوه ای متمایل به قرمز رنگ آمیزی می کنند تا بازارپسندتر شوند. هر درخت کاملا بارور به طور متوسط ۱۲۰-۱۰۰ کیلوگرم میوه (۱۲ - ۱۰ تن در هکتار) تولید می کند . چیکو میوه ای زود فساد پذیر است و جهت فرآوری نیز چندان مناسب نیست. این میوه اغلب به صورت تازه خوری مصرف می شود. طول عمر انبار مانی آن در هوای معمولی کم است و نسبت به انبار شدن در شرایط سردخانه نیز حساس است. میزان ضایعات پس از برداشت آن در هند ۳۰-۲۵ درصد ذکر شده است. از ترکیبات متعددی جهت به تاخیر انداختن رسیدن میوه چیکو و کاهش ضایعات پس از برداشت آن ا ستفاده شده است. محلول پاشی میوه ها قبل از برداشت با جیبرلک اسید به غلظت ۵۰ پی پی ام پیام و غوطه ور کردن میوه ها پس از برداشت در مخلوط جیبرلک اسید به غلظت 50 پی پی ام +قارچ کش باویستین با غلظت 2 درصد سبب کاهش عوارض فیزیولوژیکی نظیر کاهش وزن درصد چروکیدگی و افزایش عمر ماندگاری میوه ها شده است.