تکثیر آناناس
آناناس به راحتی توسط اندام های رویشی تکثیر می شود معمولاً از اندام ها و قسمت های متفاوتی از این گیاه برای ازدیاد آن استفاده می شود که شامل تاج (Crown)،اسلیپ،هپا (Hapa)،تنه جوش یا پاجوش(Suker) و مواد گیاهی دیگر مانند قطعات ساقه و جوانه های تحریک شده روی ساقه می باشد (که به این مواد در هر دو صورت گیاهچه می گویند )استفاده می شوند . اسلیپ ها بهترین مواد تکثیری به شمار می روند و بعد از آنها پاجوش های جانبی و تاج قرار دارند. گرچه تنه جوش ها در مقایسه با اسلیپ ها و پاجوش های تازه مورد نظر جهت کاشت باید مقداری خشک شوند. دوره انبار مانی این مواد نباید بیش از 14 روز باشد . تکثیر آناناس با روش های ریز ازدیادی نیز امکان پذیر است این کار از طریق کشت بافت جوانه انتهایی و یا کشت قطعات مریستم اسلیپ 5/1 -1 ماهه و یا کشت درون شیشه جوانه های محوری تاج میوه های رسیده آناناس میسر خواهد بود.
تاج آناناس
به قسمت بالای میوه گفته می شود. معمولاً زمانی که از میوه ها در صنایع تبدیلی استفاده می شود می توان آن را برداشت کرد . ولی زمانی که میوه جهت مصرف تازه خوری و عرضه مستقیم به بازار استفاده می شود قابل برداشت نیستند. هم چنین چنانچه جوانه انتهایی تاج ها در دوران رشد میوه برای افزایش کیفیت میوه حذف شده باشند این تاج ها قابل استفاده نیستند.
اسلیپ آناناس:درقسمت زیر میوه و محل تتصال میوه به دمگل تولید می شود . این گیاهچه که گاهی اوقات دارای یک میوه تکامل نیافته می باشد در بعضی از موارد که روی گیاه باقی می مانند به یک میوه کوچک تبدیل می شوند . اسلیپ های با وزن 350 گرم و طول 45-40 سانتیمتر برای کاشت مناسب می باشند.
هپا آناناس:که از قسمت پایین دمگل منشاءمی گیرد . اسلیپ ها و هپا گران تر از تاج ها هستند و معمولاً بعد از برداشت محصول برای چند هفته آن ها را روی گیاه نگه داشته تا رشد کنند.
پاجوش یا تنه جوش ها آناناس:از جوانه های روی ساقه منشاء می گیرند . پاجوش های زمینی در قسمت پایین ساقه قرار دارد و ریشه هایی دارند که در داخل زمین فرو می رود . پاجوش ها چند هفته بعد از برداشت محصول روی گیاه رشد می کنند و عمل بریدن پاجوش ها چند هفته بعد از برداشت محصولل روی گیاه رشد می کنند و عمل بریدن پاجوش ها توسط کارگر انجام می شود . پاجوش ها نسبت به سایر مواد گیاهی زودتر به حد گل انگیزی می رسند و در بعضی موارد تمایز یابی جوانه گل روی پاجوش ها قبل از برداشت صورت می گیرد . مناسب ترین وزن پاجوش جهت کاشت 450 گرم می باشد.
زمانی که گیاه با کلروفلنورول حهت گل انگیزی تیمار می شود این ماده باعث تحریک تولید اسلیپ ها و تاج های کوچک از قسمت هایی از میوه می شود که به آن پروپاگل1(Propagules)می گویند معمولاً کلروفلنورول با غلظت 400 میلی گرم در لیتر و به میزان 300 لیتر در هکتار استفاده می شود. با وجود این تنوع موا گیاهی که جهت کاشت و تولید محصول استفاده می شود،رشد بعدی گیاه از این مواد بستگی به میزان نشاسته ذخیره شده در این مواد،میزان مواد موجود در برگ ها و تازگی آن ها دارد.