پراکندگی منگوستین
منگوستین فاقد هسته حقیقی است. و در واقع جنین نابجایی دارد که شامل یک برآمدگی هیوکوتیل است که از طریق لقاح غیر جنسی پدید آمده است. هنگامی که دانه منگوستین رشد می کند در ابتدا جوانه رویان از یک انتها و ریشه ای از انتهای دیگر آن پدیدار می شود. اما ریشه کاذب است و زندگی کوتاهی دارد و جای آن ریشه های اصلی از محل جوانه رویان پدیدار می گردد. هسته های رویان تا ۵ روز بعد از جدا شدن از میوه قابلیت زیست خود را از دست خواهند داد و البته این هسته ۲ تا ۵ هفته در میوه سالم می ماند. و هسته میوه هایی که بسته بندی شده اند در جعبه هایی که نسبت به هوا نفوذ ناپذیر هستند و توسط خزه اسفنگنوم جهت حفظ رطوبت شان پوشیده شده اند به مدت سه ماه سالم و قابل استفاده برای کشت باقی می مانند.
تنها ۲۲ درصد از هسته هایی که در ذغال چوب نگهداری می شوند بعد از گذشت 15 روز قابلیت جوانه زنی خود را حفظ می کنند.
قرار دادن هسته ها در آب به مدت ۲۴ ساعت سرعت جوانه زنی را تسریع کرده و بالا می برد. .
در کل جوانه ها بعد از ۲۰ تا ۲۲ روز شکل میگیرند و در ۴۳ روزگی کامل می شوند. نشا کردن دانه ها به طور مستقیم کار مشکلی است چرا که ریشه اصلی و ریشه های فرعی در عمق معینی از خاک توسعه می یابند. نبایستی دانه در عمق کمتر از دو فوت قرار داده شود. بهتر است که دانه ها در محل قلمستان کشت شوند و پس از جوانه زنی به محل کاشت مورد نظر منتقل شوند. بایستی در نظر داشت که خاک قلمستان حداقل بایستی یک متر عمق داشته باشد. میوه دهی ممکن است از سر ۷ تا ۹ سالگی از زمان کشت دانه شروع شود اما معمولا تا سنین بین ۱۰ تا 20 سالگی این اتفاق رخ نمی دهد. گسترش منگوستین کار بسیار مشکلی است. روش های گوناگون قلمه زنی با شکست مواجه شده است.