خسارت گیلاس و آلبالو ناشی از نماتدها
در این رابطه چند گونه نماند خسارتزا وجود دارند که به ریشه های گیلاس و آلبالو هجوم می آورند و می توانند به طور جدی رشد درخت را تحت تأثیر قرار دهند. در ایالات متحده ی آمریکا، گونه های Peratylenchus و Xiphenema به گیلاس و آلبالو آسبب می زنند. پایه های مازارد و آلبالو به این آفات حساسند، در حالی که همگروههای مهالب تا حدودی این آفت را تحمل می کنند. علاوه بر این، نماتدهای - Meloidogyne inconita) و سایر گونه های مشابه) نیز باعث آسیب دیدگی این گیاهان می شوند، اما در این مورد پایه های مازارد و آلبالو تحمل بیشتری از مهالب ها دارند. گاهی اوقات مسأله ی حساسیت پیچیده تر است. به عنوان مثال، طی تحقیقی که در فرانسه صورت گرفت، معلوم شد با وجود حساسیت زیاد پایه های بذری مازارد 1/12.F به Peratylenchus علم حساسیت مهالب ها به این نماتدها، عکس این مسأله نیز صادق است و آن هنگامی است که این پایه ها نسبت به سایر گونه های این نماتد مانند Peratylenchus penetransحساسیت نشان می دهند.
خسارت گیلاس و آلبالو ناشی از عوامل بیماریزای قارچی
چند گونه Phytophthora وجود دارند که ریشه های گیلاس و آلبالو هجوم می آورند و ممکن است که
در بعضی از مناطق، مشکلات حادی را به وجود آورند خوشبختانه تمامی بایه های مازارد، آلبالو و کلت، در برابر عوامل بیماریزای ریشه، تاحدودی از خو د تحمل نشان داده اند. در مقابل، یایه های مهالب به Phytophthora حساسند و در خاک های فاقل زهکشی ممکن است که این عارضه حادتر باشد. آزمایشی ایشی در استرالیا صورت گرفت، ثابت کرد که پایه های کلت ، مهالب،مازارد و حتی استوکتون مورلو تا حدودی Phytophthora cambivora حساسند.و در میان این پایه ها مهالب بیشتری نسبت به سایرین برخوردار بود . هنگامی که پایه ها با ارقم پیوندی مقاوم ترند . پیوند می شدند، حساسیت ژنتیکی شان قابل تغییر نبود اما طی آزیش های کامینز و همکارانش مشخص شد که ارقام استوکتون مورلو، ولادیمیر و بسیاری از ارقام دیگری که پرونوس کراسوس یکی از والدینشان می باشد. ، نسبت به این عامل بیماری زا مقاومند . در تحقیق دیگری در ایالت
88و89ناخوانا
ابتلا به ویروسری های PDV , PNRSV واکنش فوق حساسیت از خود نشان می دهند، اما سه سال بعد از ابتلای این پایه ها، شاخساره ها و در بعضی از موارد کل گیاه از بین می رود بعضی همگروه های پرونوس کراسوس را به ویژه نسبت به عفونت ویروسی PDV حساسند، در حالی که دورگه هایی که پرونوس کانسنس والدشان می باشد، حساسیت بیشتری به ویروس PNRSV دارند. در عوض ارقام F.12/1، کلت و دورگه های حاصل از تلاقی آلبالوی شاتن مورلو با هر یک از ارقام پرونوس آویوم با پرونوس کانسنس، تحمل این دو ویروس را داشتند. طی آزمایش هایی که در آلمان صورت گرفت، سری های ۱۴۸، تحمل خوبی در مقابل این ویروس از خود نشان دادند، درحالی که در آزمایشهایی که در ایالت واشینگتن انجام شدند، بعضی از این هم ردیف ها (مانند سری 1/148) تحمل شان کمتر از حد تصور بود.
علاوه بر این، مایکوپلاسماها نیز باعث عفونت در گیلاس و آلبالو می شوند؛ یکی از این بیماریها که زوال مولیرز نام دارد اولین بار مؤسسه ی تارن - ات-گارون فرانسه در سال ۱۹۵۲، آن را به عنوان یک بیماری به ثبت رساند. ارقام گیلاس حساس به این عامل بیماریزا عبارتند از: بارلت، هدل فینگن، استارک هاردی ژیانت، ناپلئون، ریورسون و پریکوک دی لا مارچ. ظاهرا درختانی که روی پایه ی اس تی لوییس (پرونوس مهالب) پیوند می شوند، در مقایسه با ارقامی که روی پایه های گیلاس مازارد پیوند شده اند، از حساسیت بیشتری نسبت به این بیماری برخوردارند. ظاهراً بیماری ایجادشده توسط مایکوپلاسما، توسط حشره ای به نام زنجرکا (Fieberiella florii) منتقل می شود. این حشره همچنین ناقل بیماری ایکس غربی در ایالات متحده ی آمریکا است. نوع خاک، مکان و تنشهای آبی ممکن است با شیوع این بیماری ارتباط داشته باشند. بیماری ایکس غربی نیز توسط مایکوپلاسما منتقل می شود و آزمایشها نشان داده اند که پایه های کلت و مازارد به شدت تحت تأثیر این بیماری قرار می گیرند. مهالب ها در برابر بیماری ایکس غربی واکنش فوق حساسیت از خود نشان می دهند که این مسأله به دلیل ممانعت از شیوع بیماری صفتی مثبت تلقی می شود.