خرید نهال

امور نمایندگی ها

محوطه و فضای سبز

گلهای آپارتمانی و زینتی

نهال های غیر مثمر

نهال های مثمر

کاشت درختان مرکبات

کاشت درختان مرکبات

 دقت کافی در انتخاب رقم، پایه، محل کاشت و فواصلی که در نظر گرفته می شود، در کیفیت و کمیت محصول آینده درخت تاثیر بسزایی دارد. در بسیاری از مناطق ایران به لحاظ نامناسب بودن ساختمان خاک، گودال هایی با عمق و قطر یک متر قبل از کاشت حفر می شود. باید دقت نمود که در زمان حفر گودال، خاک رویی و زیری بصورت مجزا درکنار گودال ریخته شده و با هم مخلوط نشود. این گودال ها با مخلوط خاکی یک قسمت ماسه، یک قسمت کود حیوانی پوشیده و یک قسمت خاک باغچه پر شده و سپس نهال غرس می شود. فواصل کاشت درختان بر حسب رشد رقم های پایه و پیوندک متفاوت است. در نقاط گرمسیری کم ارتفاع از 7×7 متر (205 درخت در هکتار) تا 9×9 متر (125 درخت در هکتار) متغیر است. در صورتی که در مناطق نیمه گرمسیری بر حسب درجه حرارت، توپوگرافی زمین، درختان مرکبات در فواصل 8× 8 متر و در فلوریدا به فاصله 3× 3 متر کاشته می شوند. در بیشتر مناطق مرکبات خیز، کاشت درختان بجای مربعی شکل ه صورت لوزی صورت می گیرد . د راین حالت علاوه بر اینکه تراکم درختان در ردیف ها نسبت به مربعی بیشتر خواهد بود، امکان نورگیری را نیز افزایش می دهد. از طرف دیگر ارتفاع درختان نباید از دو برابر طول سایه تاج دخت بیشتر باشد. مثلا اگر شعاع درخت 2 متر است ارتفاع 4 متر مناسب است.

پوشاندن سطح خاک اطراف گود درخت کاشته شده با مالچ (ساقه برنج یا دیگر غلات) به میزان خیلی زیادی به حفظ رطوبت خاک و کنترل علف های هرز کمک می کند. باغ هایی که به شکل متراکم کشت شده اند، ممکن است در سال های اولیه مزیت داشته باشند، ولی با بالغ شدن درختان و افزایش شدت تراکم، عمل تهویه در داخل باغ به صورت ضعیفی انجام می شود. در این حالت رطوبت نسبی افزایش یافته و شرایط برای آفات و بیماری ها مساعد می شود. جهت پیشگیری باید درختانی که نزدیک هم هستند، هرس و پیرایش شده تا فضای کافی بین درختان ایجاد شود.

کاشت درختان متراکم مرکبات

عملکرد مطلوب سالیانه از طریق استفاده از حداکثر ظرفیت رقم، زمین قابل دسترس و منابع انرژی و غذایی مورد نیاز درخت قابل حفظ کردن است. به همین جهت، کشت متراکم درختان باعث حصول حداکثر تاج و پتانسیل تولید مثلی، تراکم گلدهی، میوه نشینی، تعداد میوه نهایی برداشت شده در مرحله بلوغ، میزان رشد میوه و اندازه نهایی آن می شود.

به کشت درختان مرکبات با تعداد بیش از 1000 اصله در هکتار کشت متراکم اطلاق شده و از سالیان دور مورد نظر بوده است. تعداد درخت در هکتار در سیستم متراکم به شرایط محیطی منطقه بستگی دارد و امروزه با تراکم بسیار بالا ، افزون بر 1500 اصله در هکتار اجرا می شود. میزان محصول به تعداد درخت در هکتار بستگی داشته و امروزه در باغ داری مدرن با استفاده از درختان پاکوتاه و مراقبت های لازم ، عملکرد اقتصادی وجود دارد. به منظور کنترل اندازه و دستیابی به نور کافی نیاز به انتخاب و اعمال نوعی هرس منظم روی جوانه و قسمت های انتهایی درخت است. انتخاب شدت و حد تراکم بستگی به ویژگی های ژنتیکی رقم، نوع و ابزار عملیات باغبانی، پایه و شرایط محیطی دارد. با پیوند نارنگی ساتسوما روی پایه پونسیروس و یا استفاده از پایه فلاینگ دراگون(Flying dragon) (دو رگ رانگپورلایم × ترویرسیترنج) و همچنین کاربرد پایه های مبتلا به نژاد های ضعیف ویروس اگزوکورتیس (VEC) (Citrus exocortis (VEC)) امکان فزایش تراکم درخت در هکتار فراهم می شود.

بدیهی است با خنک تر بودن منطقه کاشت، می توان تراکم را بالاتر گرفت. مصرف آب و مواد غذایی در تراکم بالا نسبت به تراکم کم، بیشتر است. نوع خاک و شرایط مناسب گسترش سیستم ریشه نیز در تامین آب و مواد غذایی دخالت دارند. در باغ های متراکم آسیب به درختان و میوه در مواجهه با یخبندان کمتر از باغ های با تراکم کمتر است. زیرا باغ های پر تراکم گرمای انعکاسی را بیشتر حفظ می کنند. به طور کلی در کشت های متراکم بازده عملکرد نسبت به میزان سموم آفت کش، آب و مواد غذایی مصرف شده افزایش می یابد. هرچند ممکن است برخی عملیات زراعی به زحمت انجام گیرد.