مقاومت گیلاس به بیماری ها
گیلاس ها نیز مانند بسیاری از گونه های دیگر درختان میوه، نسبت به تعدادی از عوامل بیماریزا حساسند. شاید جدی ترین بیماری در مناطق تولیدی سردتر و مرطوب تر، بیماری شانکر باکتریایی (Pseudomonas mors prunorum و P. syringae) باشد. عامل این بیماری در طول تابستان بر روی برگ بیشتر ارقام، بدون هیچ گونه آسیبی زندگی می کند و فقط هنگامی مشکل ساز می شود که بتواند به داخل چوب درخت نفوذ کند. این مسأله نیز معمولا از طریق زخم های برگ یا جراحات وارده به شاخه ها در طول پاییز و زمستان اتفاق می افتد. این مساله در بریتانیا به قدری حاد گردید که مؤسسه ی جان اینز، یک برنامه ی اصلاحی برای مقابله با آن در پیش گرفت. متأسفانه باوجود این که در ابتدا این بیماری بسیار موفقیت آمیز بود، اما بعضی از ارقام تولید شده تا حدودی حساسیت به شانکر از خود نشان دادند. در واقع مشکل اینجا است که باکتریهای عامل شانکر قادرند جهش های تازه انجام دهند و غالباً فرم های بیماریزای ایجادشده طوری هستند که ارقام مقاوم، همیشه مقاومت کاملی در برابر آنها ندارند حال به دلیل این که برای ارقام جدید، این امکان وجود ندارد که مقاومت کاملی به شانکر باکتریایی داشته باشند، اصلاحگران باید در نهایت تحمل زراعی را انتخاب کنند. ارقام بسیار حساس از قبیل ون به رغم مزیتهای قابل توجه دیگری که دارند، به دلیل خطر زیادی که از آسیب دیدگی درخت با شانکر باکتریایی وجود دارد، از کاشت آنها در باغات جدید جلوگیری به عمل می آید.
اکثر ارقام گیلاس به عسلک که قارچ پوساننده ریشه (Monilia inftructicola Wint ) است حساسیت زیادی دارند و در مناطقی که در نزدیکی زمان برداشت دارای شریط رطوبتی اند، یک عامل بیماریزای خسارت زا می باشد. اخیرا گزارش شده است که چند رقم خود بارور تولید شده توسط برنامه های به نژادی در وینلند نسبت به این عامل بیماریزا مقداری مقاومت از خود نشان داده اند.