تشکیل میوه در مرکبات
تشکیل میوه تحت تاثیر چندین عامل محیطی و فیزیولوژیکی است. بسیاری ار ارقام مرکبات بین 100 تا 200 هزار گل روی درخت بالغ تولید می کنند. اما کمتر از 2-1 درصد گل ها به میوه تبدیل می شوند. هورمون ها در میزان تشکیل میوه و توانایی درخت به تولید میوه نقش موثری دارند. کاربرد اسید جیبرلیک به صورت محلول پاشی ، تشکیل میوه را در درختان مرکبات نظیر اورلاندو تانجلو افزایش داد. هم چنین مصرف بنزیل آدنین (BA) که یک سایتوکنین است تشکیل میوه را در پرتقال های نافدار بهبود بخشیده است.
گرده افشانی نیز در درصد تشکیل میوه نقش دارند. تعداد کمتری از گل های اول فصل نسبت به گل های آخر فصل تبدیل به میوه می شوند. احتمالا ایین بودن دما در ابتدای فصل، فعالیت زنبور ها یا رشد لوله گرده را محدود می سازد. به علاوه نمو میوه در اوایل فصل روی شاخه های کم برگ، کندتر از میوه هایی است که روی شاخه های برگ دار به وجود می آیند.
هرگونه تجدید فعالیت و نمو میوه نیازمند ساخت و فعالیت تنظیم کننده های رشد مانند جیبرلین ها و اکسین ها است. اکسین به عنوان یک عامل کنترل کننده و محدود کننده نمو اولیه میوه در مرکبات ظاهر نمی شود ولی شواهدی حاکی از ضرورت حضور جیبرلین در این مراحل است. بر همین اساس گزارش هایی وجود دارد که جیبرلین برونزا به طور قابل توجه ای میوه نشینی را در ژنوتیپ های خودناسازگار افزایش می دهد.
اث تنظیم کننده های رشد با کاربرد بیرونی روی اندام های تولید مثل مرکبات که به طور گسترده ای با تشکیل میوه و رشد آن ارتباط دارد مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس تحقیقی در سال 1977 مشخص شد که کاربرد جیبرلین روی مادگی گل ها، باعث افزایش تحرک متابولیت ها به سوی میوه و در نتیجه افزایش رشد آن می شود. در گزار دیگر به اثر تحریکی و مستقیم اکسین های مصنوعی در رشد میوه چه های نارنگی (ماندرین) اشاره شده است. علاوه بر این، اثر تنظیم کننده های رشد روی اندام های تولید مثلی مرکبات مورد مطالعه قرار گرفته است. در این رابطه تاکاهاشی سطوح اسید آبسزیک و اسید ایندول استیک را در طول میوه دهی مشخص کرد و پیشنهاد کرد که تعادل هورمونی در ریزش میوه ها نقش دارد. مطالعات دیگر روی میوه های نارنگی کلمانتین بذر دار و بدون بذر نشان داد که بیشتر از یک هورمون جهت میوه دهی مورد نیاز است. هافمن بیان نمود که تفاوت کمی در سطوح اسید آبسزیک و جیبرلین در میوه جه های پرتقال والنسیا حاصل از گل آذین های برگدار و بدون برگ وجود داشته و این سطوح کاملا ثابت و پایدار بودند. پدیده پارتنوکارپی نیز عمدتا متاثر از وضعیت هورمونی میوه ها در مراحل بعد از تقسیم سلولی و اوایل بزرگ شدن سلولی است.
در تحقیقی میزان اسید آبسزیک ، اسید ایندول بوتیریک و ترکیبات شبه جیبرلینی در طی گلدهی و قبل ، و بعد از شکوفایی (Anthesis) ، با نمونه گیری از گل اذین ها و بخش های میوه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که در روز شکوفایی گل ها ، ترکیبات اسید آبسزیک موجود در پرچم ها به میزان 30 درصد در مقایسه با پنج روز قبل تر کاهش یافت. در حالیکه ترکیب IAA پرچم ها و گلبرگ ها به میزان دو برابر افزایش یافت. هشت روز بعد از شکوفایی (Days after Anthesis DAA) میزان ABA و IAA درخامه ها و میوه چه ها به طور چشمگیری بویژه در گل های گرده افشانی شده که بالاترین وزن تر را داشتند، افزایش یافت. محتوی ترکیبات شبه جیبرلینی به طور مداوم در میوه چه های گرده افشانی شده افزایش یافت گرچه در گل های گرده افشانی نشده 8 روز بعد از شکوفایی هیچ افزایشی مشاهده نشد.