بیوتکنولوژی
کشت بافت در مرکبات
تحریک بیشتر گونه های مرکبات به چند جنینی و تولید جنین های رویشی حاصل از بافت بدنی در شرایط درون شیشه ای موفقیت آمیز بوده است. در این حالت ریز نمونه باید از بافتی تهیه شود که قابلیت مطالعه به منظور معرفی ژنوتیپ های شناخته شده را داشته باشد. در برخی گونه های مرکبات چون پرتقال، نارنگی و گریپ فروت فقط با استفاده ار مواد جنینی می توان به جنین زدایی بدنی دست یافت. نظر به اینکه بافت خامه دارای منشا جنسی نیست، لذا گیاهان باززایی شده از این بافت ها می تواند ب طور ژنتیکی منشا یک همگروه (کلون) باشد.
در تحقیقی با کشت جنین های تریپلوئید در محیط کشت توانستند امکان بازیافت و ایجاد رشد در جنین های تریپلوئید را فراهم نمایند. هم چنین با کشت تخمک های نابالغ رقم بدون بذر ناولینا (Navelina) اقدام به تولید لینه ناولینا به نام ISA 315 نمودند. با استفاده از روش کشت بافت تلاش هایی در جداسازی جنین های جنسی از جنین های نوسلار در واریته های چند جنینی شده است. بذور چهار ژنوتیپ چند جنینی نارنج با فاصله 65 و 85 و 125 و 220 روز بعد از گرده افشانی نشان داد که این ژنوتیپ ها در فواصل کم زمانی از گرده افشانی (65 و 85) فاقد هر گرونه جنین زنده بودند. در حالیکه در فواصل زمانی طولانی، اکثر بذور دارای دو یا تعداد بیشتری جنین بودند. در پژوهشی دیگر قاسمی و همکاران وقوع پدیده چند جنینی را در پنج ژنوتیپ از پایه های چند جنینی مرکبات (نارنج، فلائینک دراگون، سیتروملو، سیترنج و شل محله ) و در محیط کشت موراشیگ و توکر (MT) (Murashige & Tuker) با دو غلظت 1 و میلی گرم در لیتر جیبرلین مورد مطالعه قرار دادند. بذر ها در زمان های 35، 50، 65، 80، 95، 110 و 125 روز پس از گرده افشانی استخراج و در محیط کشت قرار داده شد. بر اساس نتایج بدست آمده بهترین زمان جهت نجات جنین زایشی 80-65 روز پس از گرده افشانی و در محیط کشت حاوی 5/0 میلی گرم در لیتر جیبرلین بدست آمد.
باززایی مستقیم و سریع از طریق اندام زایی (Organogensis) یا جنین زایی (Embryogensis) بدنی از اندام های مختلف (نوک شاخساره، ریشه، برگ، میانگره، ساقه ، محور بالای لپه، خامه و تخمک) سبب کاهش تنوع سوماکلونی می شود. گیاهان حاصل را می توان در مراحل مختلف اصلاح مرکبات، ریز پیوندی Micrografting) ( و انتقال ژن بکار برد.