خرید نهال

پارتنوکارپی

ارقام پارتنوکارپ قادر به تشکیل میوه بدون بذر هستند. پیش نیاز پارتنوکارپی نبود بذر است. این حالت ممکن است در اثر نر عقیمی ( در پرتقال ناول، نارنگی ساتسوما و ارقام تریپلوئید چون لیمو تاهیتی) یا در اثر خود ناسازگاری ( در نارنگی های کلمانتین و برخی از دورگ های ماندرین) رخ دهد. ارقام خود ناسازگار با عمل دگر گرده افشانی بذر دار می شوند بنابراین جهت داشتن میوه های بدون بذر بایستی از دگر گرده افشانی آنها جلوگیری کرد. عامل ژنتیکی موجب بی بذری در میوه تعدادی از اراقام مرکبات بوده است. پرتقال هاملین و سالوستیاتا از گروه ارقام بی بذر هستند. در پرتقال واشنگتن ناول عامل بازدارنده موجود در بافت خامه موجب می شود تا قبل از آن که لوله گرده بتواند خود را از خامه باریک عبور داده و به تخمدان برساند، جنین از بین برود.

شرایط محیطی می تواند از جنبه فیزیولوژیکی تغییرات مختلفی را در گیاه بوجود آورده و در گرده افشانی، وضعیت باروری و ناباروری پرچم ها و فعالیت زنبور ها در باغ تاثیر داشته باشد. پارتنوکارپی در نارنگی کلمانتین متاثر از شرایط اقلیمی است. این رفتار ممکن است به دلیل اثر شرایط محیطی بر سطوح جیبرلین درونی باشد ولی روابط دقیق بین سطوح جیبرلین و عوامل محیطی هنوز ناشناخته است. عدم وجود ارقام گرده دهنده قوی در منطقه عامل موثری در پارتنوکارپی محسوب می شود. درختان رقم پیج به علت عدم حضور گرده دهنده قوی ممکن است تماما میوه بی بذر تولید نمایند.

در تحقیقی مشخص شد که سطوح جیبرلین ها، اسید ایندول استیک و اسید آبسزیک به هر دو صورت ترکیبی و آزاد در دو گروه گونه نارنگی بدون بذر دارای گستره متفاوتی هستند. این حالت عمدتا متاثر از وضعیت هورمونی میوه ها در مراحل بعد از تقسیم سلولی و اوایل مرحله بزرگ شدن سلولی میوه بود. در همین راستا تالن در سال 1992 پیشنهاد کرد که وجود جیبرلین درون زا در مرحله توسعه تخمدان ها خود عاملی محدود کننده در کنترل پارتنوکارپی محسوب می شود. میزان جیبرلین در مرحله نمو تخمدان و درست قبل و بعد از باز شدن گل ها پایین است لیکن در زمان باز شدن گل ها به میزان دو برابر افزایش می یابد. براساس این نتایج، افزایش در جیبرلین باعث تقسیم سلولی و نمو میوه می شود. گرده افشانی و یا باروری افزایش جیبرلین را تحریک می کنند. به همین دلیل میوه های پارتنوکارپ نارنگی ساتسوما حاوی سطوح بالایی از جیبرلین بوده و میوه به تعداد کافی تشکیل می شود. در حالیکه نارنگی های خود سازگار، حاوی مقادیر کمتری جیبرلین بوده و ریزش نسبتا شدیدی بعد از گلدهی نشان می دهند. در ارقام پارتنوکارپ پدیده تشکیل بذر مشاهده نمی شود. هر چند ویژگی چند جنینی می تواند در بافت خورش تخمک های تلقیح نشده موجود باشد. هر چند که به نظر می رسد ادامه رشد این جنین ها مستلزم لقاح و تشکیل آندوسپرم به عنوان منبع تغذیه باشد. در این ارقام بدلیل عدم لقاح و تشکیل نشدن آندوسپرم جنین های رویشی در مرحله کروی باقی مانده و یا بر اثر نبود مواد غذایی از بین می روند ولی در محیط کشت و شرایط درون شیشه ای امکان نمو آنها وجود دارد.