خرید نهال

روش ازدیاد جنسی

بنابراین باید توجه کرد که بذرهای جمع آوری شده عاری از آفات و بیماری ها باشد. بهتر است بذرهای رسیده از روی درخت تولید کننده جمع آوری شود و برای این کار از بذرهای ریخته شده در زیر درختان حتی المقدور خودداری نمود.

هسته زغال اخته را باید از قسمت گوشتی میوه جدا کرد زیرا حاوی مواد باز دارنده جوانه زنی هستند، آنگاه اقدام به کاشت هسته نمود.

بذر زغال اخته را در یک دوره گرمایی مرطوب به مدت 120 روز در دمای 30-15 درجه سانتیگراد و به دنبال آن 120-30 روز در دمای 13-1 درجه سانتیگراد و در پی آن در 120-90 روز سرما قرار می دهند. بذرهای انبار شده باید به مدت 4-3 ماه دوره سرمایی را طی نموده و در همان سال کاشته شوند. جوانه زنی بذرهای انبار شده ممکن است 18 ماه یا بیشتر طول بکشد.

جوانه زنی بذرها معمولا تا دو سال به تاخیر می افتد که به روش مصنوعی می توان بذرها را با گرما و رطوبت به مدت چهار ماه و سپس با چینه سرمایی به وسیله سرما و رطوبت به مدت چهار ماه دیگر تحریک به جوانه زنی نمود.

برای بالا بردن سرعت جوانه زنی از روش خراش دهی استفاده می شود که به عنوان یکی از راه های خراش دهی، بذرها را در ظروف حاوی کاغذ سنباده لرزانده و تکان می دهند تا پوست آنها نازک تر و خراشیده شود.

کشت بذر

هسته به صورت عمود و کمی متمایل بر سطح زمین کاشته شود، به طوری که نوکش بیشتر به طرف زمین تمایل داشته باشد که زودتر به خاک برسد و ریشه دهد. قسمت هوایی در مرحله اول سبز شدن بذر استحکامش بیشتر از ریشه است و بعد از سپری شدن این مرحله میزان استحکام بر عکس می شود به طوری که استحکام ریشه بیشتر می گردد.

در روش بذر کاری رشد به کندی صورت گرفته و 10-8 سال برای شروع برداشت میوه، زمان لازم است.

روش ازدیاد رویشی

زغال اخته با روش خوابانیدن انتهایی و خوابانیدن ساده تکثیر می شود. در روش خوابانیدن انتهایی نزدیک شاخه ای که قرار است خوابانیده شود سوراخی به ژرفای 8-15 cm در خاک ایجاد می کنند و نوک شاخه را در آن قرار داده و با خاک می پوشانند و سپس آبیاری می کنند پس از اینکه گیاه جدید از خاک بیرون آمد و ریشه کافی تولید کرد آن را از گیاه مادری جدا می کنند.

روش ازدیاد خوابانیدن در این روش نیز سوراخی مانند آنچه که برای خوابانیدن انتهایی گفته شد در خاک ایجاد می کنند و شاخه های درخت مادری را خم می کنند به طوری که یک قسمت از آن با خاک پوشیده شود و حدود 15-20 cm قسمت انتهایی شاخه از خاک بیرون باشد سپس شاخه خوابانیده را باید به وسیله سنگریزه یا گیره های چوبی در زمین نگه داشته و با استفاده از یک قیم قسمت انتهایی آن را به حالت عمودی در می آورند در این روش نیز مانند روش قبل از هر شاخه گیاه مادری تنها یک گیاه جدید حاصل می شود.

پاجوش

ساقه های جوان در بن درختچه ریشه زایی می کنند و پس از مدتی آنها را با ریشه تشکیل شده از پایه مادری جدا کرده و برای کشت استفاده می کنند.

قلمه

روش دیگر تکثیر استفاده از قلمه چوب نرم می باشد که بهترین ریشه زایی را در هنگام برداشت محصول دراوایل تیر ماه نشان داده است. زمان تهیه قلمه خشبی پاشنه دار در پاییز و قلمه نیمه خشبی در تابستان است. قلمه چوب نرم بایستی IBA (ایندول بوتیریک اسید) غلیظ تیمار گردیده و تحت سیستم مه افشان ریشه دار شود. قلمه چوب نرم زغال اخته را بعد از تهیه، در خاک با حجم مساوی پرلیت و پیت قرار می دهند. بهترین نتیجه از قلمه های با طول 16 cm که تحت شرایط مه ازدیادی و تیمار با IBA قرار گرفته اند، حاصل می شود. به طور کلی درختان تکثیر شده توسط قلمه زودتر بار می دهند.

پیوند

یکی از روش های تکثیر می باشد. در زغال اخته پیوند اسکنه ای معمولا روی بن درختچه در ارتفاع 30-70 cm از سطح خاک زده می شود. همچنین پیوند جوانه شکمی و پیوند سبز نیز به طور مناسبی نتیجه داده است.

اصلی ترین روش ازدیاد رویشی پیوند جوانه شکمی است که موفقیت آن 98-90 درصد، ازدیاد توسط پاجوش 90-85 درصد و ازدیاد توسط پیوند شاخه دارای 80-75 درصد گیرایی می باشد.

در احداث باغ فاصله مناسب کاشت درختچه 5×5 در نظر گرفته می شود در حال حاضر درختچه های زغال اخته عمدتا به همراه سایر درختان مخصوصا در ایجاد پر چین با فواصل 3×3 یا 4×3 کاشته می شود که در منطقه ارسباران گاها در فواصل 2×2 نیز درختچه های زغال اخته مشاهده می شود. با توجه به قرار گرفتن باغات در شیب ها و کم بودن فاصله در هنگام کاشت، دادن 20-10 تن کود دامی به زمین متداول است. بعد از تسطیح کردن زمین، چاله های به عمق 60-80 cm با فاصله های لازم ایجاد می کنند. بهتر است قبل از کاشت مقداری کود آلی پوسیده به داخل چاله ها اضافه شود. در مناطقی با زمستان ملایم نهال ها را در پاییز و در مناطقی با زمستان سرد، نهال ها را در بهار می کارند. در بسیاری از کشورها فاصله 3-3.5 m بین ردیف ها و فاصله روی ردیف ها 2-2.5 m در نظر گرفته می شود که میانگین تعداد میوه در درختچه بین 24000-7500 عدد بوده و میانگین محصول در هر هکتار 25-20 تن می باشد.

در باغ های بارور کولتیواتورزنی زمین به ویژه در بن درختچه ها لازم می باشد و این عمل به آبیاری یک دست و منظم بودن سطح باغ کمک می کند.

درختچه زغال اخته گیاهی آب دوست می باشد. دور آبیاری آن بین 10-7 روز است که معمولا به طریقه غرقابی آبیاری می شود. می توان برای کاشت درختچه در مناطقی که در کنار رودخانه نیستند یا آب به وفور یافت نمی شود از سیستم های آبیاری قطره ای استفاده نمود.

به منظور بهبود کیفیت خاک و تغذیه درختچه معمولا از کودهای حیوانی پوسیده یا کودهای شیمیایی استفاده می شود. در مورد کودهای حیوانی به طور میانگین می توان تا 10 kg برای هر درختچه در سال توصیه کرد.

از کود اوره به ازای هر درخت بارور 100-200 g به صورت سرک و در سایه انداز درخت استفاده می کنند.

هرس آن فقط شامل حذف شاخه های مسن، خشکیده و شکسته می باشد و نوک شاخه های 3-2 ساله کوتاه می گردد. این کار در اواخر زمستان صورت می گیرد. اکثر ارقام زغال اخته تمایل به محصول دهی بیشتری دارند. هرس شدید باعث کاهش میوه می شود به ویژه حذف شاخه های منشعب که اکثرا بارده هستند موجب تقلیل باردهی در سال آتی می شود.